Κυριακή, Μαΐου 13, 2007

Πόρτες, Σφαίρες κι άλλες μονάδες μέτρησης

Οριοθετώντας την λέξη «Αξία»
Οι δόσεις μπαίνουν μία μία και γεμίζουν το άδειο σακούλι. Τόσα έπρεπε να είχες, τόσα έχεις, τόσα χρωστάς. Απλές προσθαφαιρέσεις. Ψάχνω να βρω το σωστό και καταλήγω σε αδιέξοδο. Γιατί στη διαδρομή έχει χαθεί κάτι πολύ σημαντικό.
Και τελικά αυτό που πίστευα κάποτε μου ‘ρχεται στα μούτρα: Οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς λογιστές και μόνον αυτούς. Γιατί, όπως και να ‘χει, ακόμα και τα χρήματα, το να μετρούνται με αριθμούς, είναι ελλειπές, για να μην πω λάθος. Άλλη αξία έχουν τα χρήματα όταν ξοδεύεις την υγεία σου και το χρόνο σου για αυτά κι άλλη όταν σου τα χαρίσουν. Άλλη αξία έχουν για κάποιον που δεν έχει να φάει ή να αγοράσει φάρμακα κι άλλη για όποιον δεν έχει άμεσες ζωτικές ανάγκες.
Άρα ό,τι λογαριάζεις με αριθμούς είναι χαζό κι ανούσιο. Ακόμα και ο χρόνος όταν μετριέται με χρόνια αριθμημένα είναι φάουλ. Γιατί άλλα τα γεμάτα εμπειρίες και γνώσεις χρόνια κάποιου που ζει τη ζωή του κι άλλα τα χρόνια κάποιου που έχει παραιτηθεί και περιμένει να πεθάνει με ενδιάμεσο ευχάριστο σταθμό τη σύνταξη.


Ηλ. Κορωνίδης Εφημ. «Τα Νέα» 15/3/1986


Η ζωή θα ‘πρεπε να μετριέται με πόρτες
και με τους δρόμους που ανοίγουν.
Με σφαίρες
και με τις πληγές που αφήνουν.
Ή απλά και μόνο με ονειρομίσματα. Νομίσματα δηλαδή, που ο ισολογισμός τους θα καθορίζει που πέσαμε, αν πέσαμε έξω με τα όνειρά μας. Ταυτόχρονα
Να όμως, ανοίγει μια πόρτα!
Μια σκιά μπαίνει στη συναυλία του Rory Gallagher και βγαίνει στο σκυλάδικο «Χαβάη» στο Κιλκίς, από κει στα παγκάκια έξω απ’ το Ντορέ. Ακούγεται ένα μιξ από Ρόρυ και Μαίρη Βάσου.


Κι άλλη πόρτα !
Απ’ το καφέ Grünen Laube στο Φράιμπουργκ στη μένσα της φιλοσοφικής στη Μπολόνια… Santi che pagano il mio pranzo non ce ne …. Lucio Dalla


Κι άλλη πόρτα!
Απ’ τα βράχια του Torre a Mare στα κάστρα του Ντουμπρόβνικ μεθυσμένες σκιές με σλιβοβίτσα και όμορφο ψαροσουπορόκ απ’ τους Ρίμπλια Τσόρμπα.

Κι άλλη πόρτα! Κι ύστερα άλλη, κι άλλη. Όλες οι εικόνες, οι ήχοι και τα χρώματα πίσω από έναν τοίχο γεμάτο πόρτες. Έναν τοίχο που τα ρολόγια είναι σταματημένα στην ώρα που γέμισε ο δρόμος και άνοιξε για τη στροφή μια άλλη πόρτα

8 σχόλια:

Rodia είπε...

Πόσο δίκιο έχεις! Οι πόρτες που ανοίγονται και σε καλούν να περάσεις, εκείνες που ίσα και προλαβαίνεις -πρέπει να είσαι στην τσίτα μη και κλείσουν. Υπάρχουν οι πόρτες που ανοίγεις διάπλατα κι αφήνεις ανοιχτές κι έρχεται ένας βλάκας και τις κλείνει κάνοντάς σου δήθεν χάρη -να έχεις την ησυχία σου, λέει, να σε προστατέψει, λέει, να μη χάσεις -λέει. Ο βλαξ.

..με έπεισε το ποστ σου να ανεβάσω αυτό που συνέβη σήμερα..
(θα το ουρλιάξω, λέμε)

:-) ευχαριστώ

Γεώργιος Χοιροβοσκός είπε...

Ωραίος πολύ ωραίος.Ο,τι έπρεπε για σήμερα! Οι αξίες... άστα να πάνε!

Filotas είπε...

Ζωγραφιές πάνω σε μπλογκοπόρτες ορθάνοιχτες τα λόγια σου τη σήμερον!
Χαίρε amig0!

ci είπε...

knock knock knockin' on heaven's door.. μόλις μάζεψα δροσερό αέρα στον Κορύλοβο:))
φιλιά!

0comments είπε...

Παρακαλώ Ροδιά μου! Χάος ο νους του ανθρώπου!(σχετικά με όσα περιγράφεις στο ποστ σου)

Γεώργιε
Τι χαρά που φέρνει η επίσκεψή σου!

Σύντροφε Angelito
με κακομαθαίνεις με τέτοια λόγια.

Citronella
Καλέ τι θες εσύ, κορίτσι πράμα στις ερημιές;

Unknown είπε...

υπέροχες πόρτες ερμητικά ανοιχτές, ελπίζω σε λίγο να ανοίξουν και τα παράθυρα και φυσικά όλα τα ενώνουν οι δρόμοι ορατοί και αόρατοι ;)

Фе́ммe скатале είπε...

Σου χω πει. Οι Μαρίες δε μιλάνε

0comments είπε...

street spirit
Όσες φορές χρειάστηκαν παράθυρα ήταν γιατί ήταν κλειστές οι πόρτες.

Maria_Adouaneta (Δε με λενε Μαρία)
Μιλάνε! Αρκεί να έχουν ζωγραφισμένο ωραίο στόμα.