ΕΓΓΡΑΦΟ - ΕΓΚΡΑΦΟ - ΕΝΓΡΑΦΟ για την 1 Δεκέμβρη

Ξαπλώνω μία μία τις λέξεις στο πάτωμα και προσπαθώ να ξεχωρίσω τις καλές απ’ τις κακές . Δύσκολη δουλειά.

Τα σύγνεφα τις χρωματίζουν

ενώ τα σύννεφα τις αφήνουν αδιάφορες

και τα σύνεφα τις υπογραμμίζουν ως ανορθόγραφες.

Έρχονται σκέψεις από κάποιες εποχές πολύ θολές και στέλνουν τα μάτια μου στο παράθυρο ν’ αναζητήσουν εξηγήσεις ΠΑΛΙ στα σύννεφα. Τότε στην ομίχλη του μυαλού μου πετούσαν οι λέξεις που έρχονται σπάνια στο χαρτί κι ακόμα πιο σπάνια στο στόμα μας, μ’ ένα βλέμμα πονεμένο, που έγραφε κάπου βαθιά μου τη λέξη εγκατάλειψη και κάπου αλλού πιο στα ρηχά, ένα γούτσου γούτσου τις καημένες που κανένας δεν τις κάνει παρέα.

Αντιπαρέρχομαι την πρόκληση και αδιαφορώ. Ξέρω ότι κάποτε θα ξανάρθει και λέω «καλώς να ορίσει». Αμέσως μετά παίρνω τις λέξεις που ‘χα ρίξει στο πάτωμα και τις πετάω σ’ ένα έγγραφο του word. Σαν αυτά που στο νότο τα λένε έγκραφα κι εμείς εδώ πάνω ένγραφα. Αυτό είναι.

Οι διάφορες μορφές που παίρνουν οι σκέψεις.

Το διαφορετικό μέγεθος της δύναμης τους.

Τα διαφορετικά χρώματα που είναι βαμμένες.

Χτες στην πλατεία της Δράμας κατέφθασε ο σπόνσορας της Πονειρούπολης. Στη μεγάλη καρότσα του μεγάλου κόκκινου φορτηγού έγραφε με μεγάλα γράμματα κόκακόλα. Τόσο μεγάλα, που κάποιοι ίσως να έκαναν κρυφά το σταυρό τους,

εντυπωσιασμένοι όπως με τους τρανούς ναούς. Δυο λέξεις ενωμένες, που δεν αφήνουν περιθώρια. ΝΑ ποιος είναι ο αρχηγός! Εδώ προσκυνάει ο δήμαρχός σας! Εδώ κι εσείς!

Θαμπωμένος απ’ τη λάμψη και τη μεγαλοπρέπεια σκέφτηκα πως δεν είναι καιρός για ριζικές ρήξεις. Και είπα ν' αγοράσω μια κόκακόλα λάιτ.

Μετά όμως το ξανασκέφτηκα και αποφάσισα να κοιτάξω τις ρόδες του φορτηγού για όσο κρατάει ένα κατούρημα και να φανταστώ πως τις κατουράω. Χα! Τι ωραία! Τι ωραία να κατουράς όσες λέξεις δε σ’ αρέσουν!

Αυτά που λες Μαρία! Να το δοκιμάσεις! Θα δεις!!

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!!

Οι σκέψεις αυτές συνοδεύτηκαν απ’ τη μουσική που έγραψε ο Carlos d’ Alessio για το Delicatessen, το οποίο παρεμπιπτόντως θα παιχτεί στο ΤΕΙ Αρχ. Τοπίου Δράμας την Πέμπτη το βράδυ.