Παρασκευή, Οκτωβρίου 31, 2008

Τι είναι ο Κάβειρος, τι ειν’ το ζουμί του;

Οι σκέψεις που μεταδίδονται σ’ αυτό το ραδιοφωνικό ποστ, είναι προϊόντα χιλιομέτρων στην Εγνατία.

Πολλά και τρελά ερωτήματα όπως

«Διαλεχτό μέσω εκλεκτού Ή το αντίστροφο»;

«Οι μιναρέδες και τα καμπαναριά είναι φαλλικά σύμβολα;»

«Η Μαρώνεια, τα Άβδηρα κι η Σαμοθράκη, τι σχέση έχουν μμε τη Μαρώνεια, τα Άβδηρα και τη Σαμοθράκη;»

Να, τέτοια εμφανίζονται στο παρμπρίζ και με στέλνουν. Άλλα τα σκέφτομαι κι άλλα τα πετάω. Άλλα τα κρατάω, τα μιξάρω και σας τα παρουσιάζω.

Vrasna road mix* για τα ταξίδια σας, εκεί που η Μακεδονία ερωτοτροπεί με τη Θράκη.

Στο δρόμο συνάντησα τον Ορφέα. Ήταν πολύ όμορφος, νέος, ζωντανός και έπαιζε υπέροχες μελωδίες, στη μέση του δρόμου.

ΑΙΦΝΗΣ ΜΙΑ ΝΤΑΛΙΚΑ ΠΕΡΑΣΕ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΤΟΥ!

Τον χτύπησε.

Τον έριξε κάτω.

Παρκάρισα δεξιά και πήγα να δω τι έγινε. Ο όμορφος Ορφέας κουστουμαρισμένος στα λαμέ, έδινε συνέντευξη στο Λαμπίρη για το νέο του cd, σπάνοντας κόκα με μια τηλεκάρτα. Ίσως από αμηχανία, ίσως από κεκτημένη ταχύτητα λόγω speed, κάθε τόσο κοιτούσε το χρυσό Ρόλεξ του, ενώ το δεξί του πόδι χτυπούσε νευρικά την άσφαλτο.

Η «νίκη του νταλικατζή», σκέφτηκα κοιτώντας τη Σαμοθράκη, τη στιγμή που στο κασετόφωνο της Σιτροέν ετοιμάζονταν ο Country Joe με το Ψάρι για το Porpoise Mouth

Μπροστά μου μια καντίνα. Σουρουπώνει. Θα κατέβω να πιω μια μπύρα. Αράζω δίπλα σε Βουλγαρικά οκτακύλινδρα Land Rover και τεντώνομαι στο κάθισμα να ξεπιαστώ. Στον καθρέφτη σωρεύονται φορτηγά με τρύπιες καρότσες γεμάτες μπαμπάκι. Θυμάμαι κάποιον Απρίλη, κάπου εδώ πριν πολλά χρόνια, που έβλεπα να πέφτουν νιφάδες χιονιού και δεν το πίστευα, στοιχηματίζοντας ότι είναι ή μπαμπάκι ή πούπουλα από κάποιο πτηνοτροφείο. Έχασα! Και μαζί με το στοίχημα, πολλά πολλά χρόνια. DeVotchka - The Oblivion


Πίσω απ’ τα βρώμικα τζάμια της καντίνας η Scarlet Johansson ετοιμάζει λουκάνικα από κοτόπουλο και σάλτσα με γιαούρτι και ψητά κρεμμύδια. Παραγγέλνω ένα και μία Βεργίνα. Η μπύρα βάλσαμο. Αν ο Νέστος ήταν από μπύρα, θα ήμουν πολύ ευτυχισμένος ως μεθυσμένο παπάκι στα νερά του.


Μπαίνω στη Σιτροέν, μαρσάρω και σκέφτομαι πως το Radio Bubble* είναι καλή φάση. Σα Δραμαμίνη για να μη ζαλίζεσαι απ’ την περιρέουσα ραδιοφωνική χαζομάρα.

Στο κασετόφωνο ακούγεται Anywhere on this road LAHSA….


Τι είναι ο Κάβειρος, τι το ζουμί του;

Τι μυστήριο θα μπορούσε να έχει ένας Κάβειρος; Κι όμως ο μύθος λέει ότι από δω ξεκίνησε το ανθρώπινο είδος.

Θα το ερευνήσω. Μπορεί και όχι.

David Bowie - All The Madmen


Κουράστηκα. Θα σταματήσω, για ν’ ακούσω τις μπουρούδες απ’ τα πλοία που φεύγουν για το Ανατολικό Αιγαίο.

Madness - Night boat 2 Cairo


Αυτά που λες Μαρία! Πάλι στο δρόμο.



Πέμπτη, Οκτωβρίου 16, 2008

A Fsitnik’s tales

Γράφω «Στο δρόμο» κι ο τραγουδιστής το επαναλαμβάνει.

Τυχαίο; Κι ερωτώ είναι τυχαίο;

Στο δρόμο για το Σουφλί, θα γίνω στιχουργός μεγαλομάρτυρ του έντεχνου.

Οι στίχοι μου θα είναι λαξευμένοι απ’ τα χιλιόμετρα. Θα είναι μπητ, μπορεί και φσιτ, όπως κάνει το φούιτ. Ναι θα είμαι φσίτνικ!

Θα γράφω για καψούρες αλλά με στυλ. Θα αισθάνομαι περήφανος που δεν ανήκω στη μπλέμπα, στην οποία θα κατεβαίνω όποτε θα ψάχνω για «γνήσια έμπνευση», αηδιασμένος απ’ τα αλισβερίσια των συναδέλφων έντεχνων καλλιτεχνών.

Στο δρόμο για το Σουφλί θα θυμηθώ το μνημειώδες έργο και θα αναπολήσω την πρώτη επαφή μαζί του, σε τρυφερή ηλικία, πάνω στο φέρυ για το εργαζόμενο Όρος.

Ω πόση χαζομάρα και πόση υποκρισία διακρίνεται στα δάκρια των πρώην. Υπουργοί, στιχουργοί, τραγουδουργοί, πανούργοι που ο κόσμος αντιλήφθηκε τη φτήνια τους και τους έβαλε στην άκρη, θυμούνται και οργίζονται για το αχάριστο σήμερα.

Να κι ο πρώτος στίχος:

Κάτω απ’ τα χιλιόμετρα

βρίσκεται η Θάλασσα

και μες τα παρκόμετρα

τη ζωή μου χάλασα

και για ρεφραίν θα επαναλάβω το ακυκλοφόρητο σουξέ του φετινού καλοκαιριού:

Βρέχει κουνάβια και σαζμάν

Γιατί με άφησες Αμάν!


Αυτά που λες Μαρίγια!

Πέμπτη, Οκτωβρίου 09, 2008

Μια καθημερινή ιστορία 9 ΟΚΤ 2008.doc


Ο εκφωνητής του κρατικού ραδιοσταθμού της Κομοτηνής, μου κρατάει συντροφιά με υπέροχα υγρά λι και νι, ενώ μεταδίδει κομμάτια που θα παιχθούν στο … φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

Ναι 2008!
Ξαναζεσταμένα φαγητά με σύγχρονη παχυντική SΟS.
Τα πρωινά μου με οδηγούν σε χιλιόμετρα ήλιων και ημερολογιακών ποστ. Θα τελειώσω την ιστορία με μια τελεία, σκέφτομαι, όπως συμβαίνει συνήθως. Στο μεσοδιάστημα όμως, η πλοκή θα με εκπλήσσει συνεχώς. Νοιώθω πως όλα αυτά που ζω τώρα, ίσως να τα είδα σε κάποιο όνειρο, ίσως και όχι. Πάντως είναι πράγματα, που πριν από μερικά χρόνια, ούτε μπορούσα να διανοηθώ ότι θα συμβούν. Το μεσημέρι θα πάω θάλασσα. Θα κάτσω σε ένα παγκάκι και θα διαβάσω εφημερίδα, συνοδεία αναψυκτικού. Μπορεί και όχι.
Αυτά που λες Μαρία!

Κυριακή, Οκτωβρίου 05, 2008

Δημώδεις σκέψεις για μια χρονιά στο δρόμο

Image Hosted by ImageShack.us

Ωραία που’ ν' η Θράκη μας

Ωραία τα βουνά της

Ωραίοι και οι δρόμοι της

Τα θαλασσόλιμνά της

(κατά το «ωραία που ‘ν η νύφη μας»)



Τεράστιο πορτοκαλί χάπι, σηκώνεται ο ήλιος, πάνω απ’ τα βουνά που σε κάποια σημεία κρύβουν τον Έβρο.

Μωβ σύννεφα, αλλάζουν χρώμα και σχήμα στο λεπτό, συστήνοντας ένα απίθανο καλειδοσκόπιο.

Καιρικά φαινόμενα, αλλάζουν ένταση και ύφος σε ελάχιστο χρόνο, κάνοντας τη διάθεση να κινείται στη μεθόριο των αντοχών της λογικής.

Όλ’ αυτά στο μίξερ, χτυπημένα σε διάλυμα βενζίνης και πρωινού καφέ μετά κουλουρίου, δίνουν υγρά πρωινά που μυρίζουν άσφαλτο και λεβάντα.

Αν τα ζήσεις, σου αφήνουν μια γεύση πρωτόγνωρη, που θα σου θυμίζει πάντα και για πάντα, το φθινόπωρο στη Θράκη, μέσα από μάτια που γράφουν αναμνήσεις με θετικό πρόσημο.