Ωραία που’ ν' η Θράκη μας
Ωραία τα βουνά της
Ωραίοι και οι δρόμοι της
Τα θαλασσόλιμνά της
(κατά το «ωραία που ‘ν η νύφη μας»)
Τεράστιο πορτοκαλί χάπι, σηκώνεται ο ήλιος, πάνω απ’ τα βουνά που σε κάποια σημεία κρύβουν τον Έβρο.
Μωβ σύννεφα, αλλάζουν χρώμα και σχήμα στο λεπτό, συστήνοντας ένα απίθανο καλειδοσκόπιο.
Καιρικά φαινόμενα, αλλάζουν ένταση και ύφος σε ελάχιστο χρόνο, κάνοντας τη διάθεση να κινείται στη μεθόριο των αντοχών της λογικής.
Όλ’ αυτά στο μίξερ, χτυπημένα σε διάλυμα βενζίνης και πρωινού καφέ μετά κουλουρίου, δίνουν υγρά πρωινά που μυρίζουν άσφαλτο και λεβάντα.
Αν τα ζήσεις, σου αφήνουν μια γεύση πρωτόγνωρη, που θα σου θυμίζει πάντα και για πάντα, το φθινόπωρο στη Θράκη, μέσα από μάτια που γράφουν αναμνήσεις με θετικό πρόσημο.
5 σχόλια:
Ετσι είναι. Ημουν κάποτε φθινόπωρο στο νομό Εβρου και ξέρω :)
Καλο φθινόπωρο λοιπόν με θετικό πρόσημο!
Κάποτε σε εκπομπή του Enzo Arbore στο RAI2 ο τρομπετίστας της ορχήστρας για να μην κάθεται αμίλητος όταν δεν έπαιζε, πετούσε που και που κάποια ιστοριούλα που το συμπέρασμα της ήταν τόσο προφανές που σου άφηνε μια γεύση έντονα πικρόστυφη.
Για παράδειγμα
Μετά από ένα υπέροχο ΣΚ στο Lido di Ostia ξύπνησα Δευτέρα πρωί στη Ρώμη, με κίνηση, φασαρία και καπνό και σκέφτηκα: Καλύτερα ένα Σαββατόβραδο στο Lido παρά μια Δευτέρα πρωί στη Ρώμη.
Αυτά σκεφτόμουνα πηγαίνοντας Αλεξανδρούπολη και έχοντας ακούσει 2 φορές απ'το Δεύτερο το "Εκείνο το πρωί στην Κηφισιά" με το Δάκη
Να 'στε καλά!
Καλο φθινόπωρο!
(Το φθινόπωρο φαίνεται καλύτερα στο δρόμο για Αλεξανδρούπολη ακούγοντας Δάκη, παρά στις πόλεις που είναι γκρίζες όλο το χρόνο).
(Τα πήρα τα "καλά καλοκαίρια" σου, μόνο που φέτος κάτι χάθηκε στη πορεία και από άνοιξη βρέθηκα να φοράω φθινοπωρινά ζακετάκια για να μη κρυώσω...)
Να 'σαι καλά 0 Com! Πάντα πολύχρωμος! :)
Που 'σαι ρε Νεράιδα!
Να είσαι καλά και ευχαριστώ για την επίσκεψη.
Όντως οι εποχές στις μεγαλουπόλεις ψιλοχάνονται.
Δημοσίευση σχολίου