πληκτρολόγιο (keyboard ή kibort) 281108

Έχω

Ένα τέταρτο καιρό

Έναν υπολογιστή

Ένα κεφάλι

και δυο χέρια

Κουνάμε πρώτα το κεφάλι. Προσπαθούμε να ακούσουμε το θόρυβο που έκανε το κεφάλι του Θ. Βέγγου. Αν ακούσουμε οτιδήποτε σχετικό, και δίπλα μας δεν υπάρχει λαμαρινάδικο ή σιδεράδικο, σταματάμε κάθε ενασχόλησή μας και πηγαίνουμε στον κοντινότερο ψυχίατρο. Αν δεν ακούσουμε τίποτα, παρά νοιώσουμε μια μικρή ζαλάδα, τότε όλα βαίνουν καλώς και συνεχίζουμε.

Περιμένοντας να περάσει η ζαλάδα, ανοίγουμε τον κειμενογράφο, ώστε μπροστά μας να εμφανιστεί μια ψηφιακή λευκή σελίδα.

Αφού περάσει η ζαλάδα, βάζουμε τα δυο χέρια στο πληκτρολόγιο (keyboard ή kibort) και προσπαθούμε να συνδέσουμε τον εγκέφαλό μας με τα χέρια.

Πίνουμε μια γουλιά οτιδήποτε.

Χτυπάμε τα χέρια στο πληκτρολόγιο.

Αν τα σημεία που εμφανίζονται σχηματίζουν γνωστούς φθόγγους, οι οποίοι σχηματίζουν λέξεις κάποιας γνωστής σε μας γλώσσας, τότε συνεχίζουμε από περιέργεια να δούμε τι θα γράψουμε συνολικά.

Αν οι φθόγγοι είναι μουσικοί, τότε μπερδέψαμε τα πληκτρολόγια και μάλλον πρέπει να αποσυνδέσουμε απ’ την κάρτα ήχου το midi keyboard και να μεταφέρουμε τα χέρια μας στο πληκτρολόγιο (keyboard ή kibort) που μεταφράζει τις κινήσεις και τα χτυπήματα των δακτύλων μας πάνω του, σε λέξεις κάποιας γνωστής σε μας γλώσσας. Επαναλαμβάνω το «γνωστής σε μας γλώσσας», γιατί αν οι λέξεις που φτιάχνουμε ανήκουν σε άγνωστη σε μας γλώσσα, τότε έχουμε μεταφερθεί σε κάποια τελετή πεντηκοστιανής εκκλησίας και παραληρούμε νομίζοντας ότι δεχτήκαμε την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος. Σ’ αυτή την περίπτωση κοιτάμε γύρω μας κι αν όντως υπάρχουν κι άλλοι με τα ίδια συμπτώματα, αξιολογούμε την κατάσταση και πράττουμε αναλόγως. Αν όμως αυτό συμβαίνει μόνο σε μας, τότε φροντίζουμε απ’ το Google να συμβουλευτούμε κάποιον εξορκιστή, γιατί πιθανόν να έχουμε καταληφθεί υπό δαιμόνων τινών.

Αν πάλι στις λέξεις που σχηματίζονται διακρίνουμε γνωστά τηλεοπτικά κλισέ, τύπου «κυριολεκτικά, μας άφησε άφωνους με την επίδειξη πυγμής στη λήψη αποφάσεων, όταν πυκνοί καπνοί είχαν ζώσει το κτίριο, στο οποίο είχε καταφύγει το ανθρωπόμορφο τέρας». Τότε πρέπει οπωσδήποτε να κοιτάξουμε τα ράφια της βιβλιοθήκης μας, ή το παράθυρο του δωματίου μας και ν’ αναρωτηθούμε πότε αποθηκεύσαμε στο μυαλό μας για τελευταία φορά, εμπειρία μη επεξεργασμένη από τηλεοπτικό συνεργείο.

Συχνά ίσως αντιμετωπίσουμε τον «εφιάλτη της λευκής σελίδας». Δε χρειάζεται ν’ ανησυχούμε! Απλά για λίγο μπήκαμε στον κόσμο των επαγγελματιών του γραπτού λόγου. Οπότε βγαίνουμε με τον ίδιο τρόπο που μπήκαμε κι ούτε γάτα, ούτε … σκύλος

όχι σκύλος, άλλο ήταν

μύλος ίσως ….

μπα

φίλος ίσως;

Μπα!

Θα το βρω, που θα με πάει ……

Αυτά που λες Μαρία! Κι άλλα πολλά …

Α! το βρήκα!