Κυνηγοί στήνουν καραούλια στα καμμένα του νομού Ηλείας

Κυνηγοί στήνουν καραούλια ακόμη και στους δρόμους… δολοφονώντας ότι απέμεινε ζωντανό μετά τις πυρκαγιές. Ένοπλοι φονιάδες, που δεν διστάζουν να απειλήσουν όλους όσοι τους ενοχλούν…
Δεν γίνεται άλλο να τους αφήνουμε να κυνηγούν και να εξολοθρεύουν ότι απέμεινε από ζωή στα καμένα δάση.
Στην Πελοπόννησο η κατάσταση είναι εξωφρενική. Κυνηγοί στήνουν καραούλια ακόμη και στους δρόμους… λίγα μόλις μέτρα από καμένες εκτάσεις.
Στα περάσματα ... στις άκρες των δρόμων... Προτάσσουν τα όπλα και απειλούν... έστω και έτσι το βίντεο... αποτυπώνει έναν από αυτούς.
Η αστυνομία κωφεύει, η δασική υπηρεσία κυνηγά μαζί με τους… κυνηγούς… η τοπική αυτοδιοίκηση κλείνει τα μάτια… οι κάτοικοι το ίδιο…
Η δημοκρατία τους …ευλογεί το μακελειό.
Οι ντόπιοι στην πλειονότητα τους, κλείνουν τα μάτια και τα αυτιά…. και οι κυνηγοί συνεχίζουν το … δολοφονικό τους έργο.
Ως αιδώ

Κόκκινοι αντι-ρεπόρτερ

(Απ’ το indymedia)

ΟΛΕΣ ΟΙ ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΕΣ ΧΩΡΕΣ ΔΕΣΜΕΥΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΑΝΑΔΑΣΩΣΗ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!!!

Όπως ανάφεραν προχθές οι ειδήσεις, η ΕΕ εξέδωσε ένα ψήφισμα για όλες τις μεσογειακές χώρες που επλήγησαν από φωτιές,να δεσμευτούν ότι τα δάση που κάηκαν θα ξαναγίνουν δάση, διότι αυτό αφορά ΟΛΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΚΑΘΕ ΧΩΡΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ.
Το ψήφισμα υπεγράφη από τις αντιπροσωπείες όλων των Μεσογειακών χωρών ( Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία, Πορτογαλία) και όλων των παρατάξεων... εκτός μίας:
guess who?...
Ο κ. Ρουσόπουλος είπε ως δικαιολογία ότι αυτό είναι παρέμβαση στο Σύνταγμα της Χώρας βλέπε Άρθρο 24, περί 'δασικών εκτάσεων και δασών' !!...
Εκτός, αυτού, προχτές οι ειδήσεις ακόμα και των κρατικών καναλιών - αναφέραν οτι 2.000 και πλέον στρέμματα στη Ζαχάρω 'παραχωρήθηκαν για ήπια τουριστική ανάπτυξη' σε μεγάλα ξενοδοχειακά συγκροτήματα.
Οφείλουμε να δείξουμε σε όλα τα κόμματα οτι δεν είμαστε σύμφωνοι και οτι δεν αδιαφορούμε: υπογράψτε το petition για την προστασία των δασών. Οι τωρινές 80.000 υπογραφές είναι πάρα πολύ λίγες - οφείλουμε να τις κάνουμε 2.000.000 , αφού η αίτηση αυτή θα σταλεί στη Βουλή, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αλλά και στον ΟΗΕ.
Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ!
www.petitiononline.com/forestgr/

Κυβέρνηση και ΜΜΕ Χαρίζουν στους καλόγερους 8608!!! στρέμματα στην Ουρανούπολη. ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ!!

Τεράστιας αξίας εκτάσεις του Ελληνικού Λαού, ανταλλάσονται συνεχώς με την Μονή Βατοπεδίου Αγίου Όρους, χωρίς να έρχονται στο φως της δημοσιότητας. Ενώ οι αναφορές μόνο από μια εφημερίδα στο «σκάνδαλο» των μέχρι πριν από τις εθνικές εκλογές ανταλλαγών έχει ήδη αποσιωποιηθεί, παρ’ όλες τις απεγνωσμένες προσπάθειες του Τοπικού Συμβουλίου Ουρανούπολης για ανάδειξη του προβλήματος.

Πριν λίγες μέρες αποκαλύφθηκε από τον νομάρχη Πέλλας η μεταβίβαση στην συγκεκριμένη Μονή, εκτάσεως 180 στρεμμάτων δίπλα στο χιονοδρομικό Κέντρο Καϊμακτσαλάν, στο χωριό Άγιος Αθανάσιος, έναντι του 0,7% της Βιστονίδας λίμνης. Η αξία αυτών των 180 στρ. τα τελευταία χρόνια είναι ανυπολόγιστη λόγω της έντονης ανάπτυξης του τουρισμού στην περιοχή.
Πνίγηκε επίσης η «ανταλλαγή», από την σημερινή κυβέρνηση, μέρους των «εκτάσεων της Μονής» με μέρος των Ολυμπιακών ακινήτων της Αθήνας. Σκεπάσθηκε έτσι και η «ανταλλαγή των 8.608 στρεμμάτων του κοινόχρηστου Δάσους της Ουρανούπολης και του 1/3 του δομημένου οικισμού της, με το 2,36% της Βιστονίδας λίμνης έναντι 1.107.000 Ευρώ και ο χαρακτηρισμός του δάσους σε «γεωργική έκταση». Χαρακτηρισμός που για την Γενική Δ/νση Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας των Δασών σύμφωνα με το 6698/13-7-07 έγγραφό της «εκφράζει προσωπική άποψη του νομικού συμβούλου του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης … δεν έχει καμία ισχύ … δεν έχει γίνει αποδεκτή από τον κ. Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης».

Το Τοπικό Συμβούλιο Ουρανούπολης συνεχίζει τον αγώνα για την επιστροφή του κοινόχρηστου δάσους και των σπιτιών στους κατοίκους της Ουρανούπολης και τον Ελληνικό Λαό, λαμβάνοντας υπόψη, ότι η ιδιοκτησία της Μονής Βατοπεδίου στη λίμνη Βιστονίδα με χρυσόβουλα αυτοκρατόρων και δηλώσεις υποταγής στους σουλτάνους-κατακτητές, είναι προσβολή στους Αγώνες των Ελλήνων και πράξη καταδολίευσης των δικαιωμάτων τους, στη γη των προγόνων τους.

Με δεδομένο ότι η λίμνη Βιστονίδα είναι χαρακτηρισμένη υψηλής σημασίας υγροβιότοπος από την συνθήκη Ramsar, η ανταλλακτική αξία της είναι ΜΗΔΕΝΙΚΗ και το καθεστώς διαχείρισής της μετά την «ανταλλαγή» παραμένει ΑΥΣΤΗΡΑ το ίδιο μ’ αυτό προ της ανταλλαγής.

Συνολικά το 100%, της ελάχιστης ανταλλακτικής αξίας, λίμνης- υγροβιότοπου, θα αποδώσει στην Μονή Βατοπεδίου ακίνητα του Ελληνικού Λαού, αξίας πολλών δισεκατομμυρίων Ευρώ.

Σ’αυτόν τον χορό των δισεκατομμυρίων, δεν διαπλέκεται μόνο η διοίκηση της Μονής Βατοπεδίου. Έχουμε την πεποίθηση πια, ότι στο τσιμπούσι που στήθηκε σε βάρος της Εθνικής Περιουσίας, συμμετέχουν πάρα πολλοί πολιτικοί και εργολάβοι. Η σιωπή που παρατηρείται τους έξι τελευταίους μήνες από τα δύο μεγάλα κόμματα, είναι χαρακτηριστική και αποκαλυπτική. Ο πανελλήνιας εμβέλειας τύπος, έντυπος και ηλεκτρονικός, συμμετέχει με τον τρόπο του σ’ αυτή την σιωπή κατόπιν «θεϊκής» παρέμβασης στα αφεντικά των ΜΜΕ.

Οι κραυγές διαμαρτυρίας των κατοίκων της Ουρανούπολης και οι αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου Σταγείρων - Ακάνθου καθώς και του Νομαρχιακού Συμβουλίου Χαλκιδικής, δε φαίνεται να ενοχλούν πολιτικούς και καναλάρχες, που τα συμφέροντά τους συμπλέουν με το «ιερό» έργο των Βατοπαιδινών μοναχών. Η απαλλοτρίωση της έκτασης του κοινόχρηστου δάσους των 8.608 στρεμμάτων, που είχε δοθεί για την αποκατάσταση των προσφύγων της Μικράς Ασίας, προγόνων των κατοίκων της Ουρανούπολης, κατέληξε από τις Ελληνικές Κυβερνήσεις σε αντιπαροχή στους μοναχούς της Μονής Βατοπεδίου, οι οποίοι αντί να ασκούν τα πνευματικά και εκκλησιαστικά τους καθήκοντα συνδιαλέγονται με εργολάβους ως επιχειρηματίες.

Εκτιμούμε επίσης δεδομένο τον αποκλεισμό της Ουρανούπολης από τον υπόλοιπο κόσμο, αφενός γιατί η επίδικη έκταση την περικλείει, αφετέρου διότι οι μοναχοί έχουν ήδη κοινοποιήσει τα οράματά τους για επιχειρηματικές επενδύσεις στην εν λόγω έκταση. Έχει προηγηθεί ή με προεδρικό διάταγμα απαξίωση αναπτυξιακά 3.000 στρεμμάτων, ιδιοκτησίες των κατοίκων στα σύνορα με το Άγιο Όρος, και ακολούθησαν οι έντονες προσπάθειες των μοναχών για κατασκευή ιδιόκτητου λιμενικού έργου δίπλα στον οικισμό της Ουρανούπολης με παραχώρηση έκτασης από το Ελληνικό Δημόσιο για κατασκευή των χερσαίων εγκαταστάσεών τους.
Πολύ φοβούμαστε πως σε μερικά χρόνια θ’ απαιτήσουν και τα σπίτια μας.

Για εμάς τους κατοίκους της περιοχής θεωρούμε πως η συγκεκριμένη πράξη αποτελεί υποβάθμιση της νοημοσύνης μας και καταπάτηση των δικαιωμάτων μας. Αισθανόμαστε αποτροπιασμό, για όλους εκείνους που ενώ τους ορίσαμε να προστατεύουν τα συμφέροντα του Ελληνικού λαού, πράττουν το αντίθετο και αγανάκτηση για εκείνους που προσπαθούν να εκθέσουν την χιλιόχρονη ιστορία της Μοναστικής Πολιτείας του Άθω.

Διατρανώνουμε ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ και δεν δεχόμαστε τους προσκυνητές των σουλτάνων, γενίτσαρους του τόπου μας.

Γι’ αυτό απαιτούμε την άμεση και οριστική επιστροφή των 8.608 στρεμμάτων από την Μονή Βατοπεδίου στον Ελληνικό λαό.
ΤΟΠΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΟΥΡΑΝΟΥΠΟΛΗΣ ΔΗΜΟΥ ΣΤΑΓΕΙΡΩΝ-ΑΚΑΝΘΟΥ

Ζώ στη Δράμα. Εσύ που ζεις;

(+)

Παρκάρω με τη μούρη + χρόνος – Πηγαίνω συχνά στο δάσος – Κάνω πράματα με άλλους + χρόνος – μουσική με συμβατικά όργανα, συζητήσεις, βόλτες , ιντερνέτ, ηλεκτρονική μουσική,βίντεο, ράδιο + χρόνος – Η Μουσική είναι Μουσική και όχι υπόκρουση στο θόρυβο της πόλης -Είμαι στη Βουλγαρία σε μια ώρα + χρόνος - Το «εδώ δίπλα» είναι Εδώ δίπλα κι όχι ένα τέταρτο με τα πόδια – Στη βόλτα μου βρίσκω γνωστούς – Βλέπω τους φίλους μου σχεδόν κάθε μέρα - Ο καφές στα καφενεία είναι καθημερινότητα κι όχι προσυνεννοημένη έξοδος – κάνω όλες τις δουλειές μου σε ελάχιστο χρόνο + χρόνος - Η ησυχίίία - …

(-)

Ο αφόρητος επαρχιωτισμός, στην έδρα του – Οι ποοολύ επικίνδυνοι οδηγοί – Οι οδυνηρές συνέπειες της ανεργίας στην καθημερινότητα – Ο απόλυτος έλεγχος της τοπικής κοινωνίας από 5 οικονομικά και πολιτικά αφεντικά – Η πρόσδεση στο άρμα της εκκλησίας μιας περιοχής που σύμφωνα με τους αρχαίους είχαν επιλέξει οι σάτυροι για πατρίδα τους – Και το χειρότερο απ’ όλα: Η εμφανής παράδοση των κατοίκων στη … «μοίρα» τους ! - ….

Εσύ που ζεις;

Τα καραβάκια της ΑγιαΒαρβάρας ΕΝΑ ΕΘΙΜΟ ΠΟΥ ΡΥΠΑΙΝΕΙ

Δράμα 5 Δεκεμβρίου 2007

Πάει κι η ΑγιαΒαρβάρα!

Πάει κι η τοπική γιορτή μας!

Άντε και του χρόνου με υγεία!

Τέλειωσε για μας το πανηγύρι!
Για τα νερά της Δράμας όμως;
Α! Γι αυτά ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΖΕΙ Η ΓΙΟΡΤΗ!

Μιας και έχουν να διαχειριστούν έναν τεράστιο όγκο αφρώδους πλαστικού που ξέφυγε απ’ τις πρόχειρες μπουκωμένες δημοτικές παγίδες, που τοποθέτησαν (οι φωστήρες της δημοτικής υπηρεσίας καθαριότητας, φαντάζομαι) σε σημεία που να μη χαλάει το τοπίο σε μια απ’ τις πιο όμορφες πλατείες της Ευρώπης.
Για να πάρουμε όμως τα πράματα απ’ την αρχή! Εδώ και χρόνια, εφαρμόζεται μια πρακτική που έχει πάρει τη μορφή πλαστικής λαίλαπας για τα νερά της Αγίας Βαρβάρας. Κάθε 3 Δεκεμβρίου το βράδυ, παραμονή της γιορτής της πολιούχου Αγίας Βαρβάρας, τα πιτσιρίκια της πόλης μαζεύονται γύρω απ’ τη λιμνούλα που βρίσκεται μπροστά απ’ την εκκλησία και μεσ’ τη χαρά «ΠΕΤΑΝ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΝΕΡΑ, ΚΑΡΑΒΑΚΙΑ ΑΠΟ ΦΕΛΙΖΟΛ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΣΟΥΠΕΡ ΤΟΞΙΚΑ ΜΟΝΩΤΙΚΑ ΥΛΙΚΑ» τα οποία κοσμούνται από μικρά κεριά σε αλουμινένια συσκευασία. Απ’ τα καραβάκια αυτά, άλλα διαλύονται ή καίγονται και λειώνουν, βρωμίζοντας τον τόπο κι άλλα παρασέρνονται απ’ το ρέμα. Αυτά που παίρνει το ρέμα, μαζεύονται στο στόμιο της λιμνούλας και προωθούνται γεμίζοντας το ρυάκι που περνάει μπροστά απ’ τις ταβέρνες.

Το αποτέλεσμα; ΑΠΟΚΡΟΥΣΤΙΚΟΤΑΤΟ!!

Σε μια απ’ τις πιο όμορφες γωνιές της πόλης, μέσα στα νερά και τα πλατάνια, να συσσωρεύονται εκατοντάδες διαλυμένα πλαστικά καραβάκια, πολλά απ’ τα οποία παρασέρνονται και εκτός των προχειροφτιαγμένων δημοτικών «παγίδων» και βρωμίζουν τις όχθες σε μεγάλη απόσταση και εκτός Νερών Αγίας Βαρβάρας.
Ας περάσουμε τώρα και σε μια άλλη το ίδιο σοβαρή παράμετρο του ρυπαρού αυτού έθιμου. Την παιδαγωγική.

Μήπως μαθαίνουμε στα παιδάκια μας να παίζουν με τοξικά υλικά;

Μήπως χωρίς να τα ενημερώνουμε για τις συνέπειες ,τα μαθαίνουμε στα παιχνίδια μιας χρήσης, τα οποία πετάμε στη φύση;

Μήπως με την κατά τ’ άλλα καλών προθέσεων τήρηση του εθίμου διαπράττουμε πολλαπλά οικολογικά και παιδαγωγικά ατοπήματα;

Έχω την αίσθηση ότι το μπούκωμα των νερών με την ΣΟΥΠΕΡ ΤΟΞΙΚΗ πολυουρεθάνη και άλλα μονωτικά υλικά (φελιζολ κ.λπ) πρέπει κάποτε να καταγγελθεί, ώστε να ξεκινήσει μια συζήτηση για έναν εορτασμό της πολιούχου, πιο φιλικό προς το περιβάλλον. Όσο για το έθιμο, μπορεί να τηρείται και με ελεγχόμενα καραβάκια (με σχοινάκι ίσως;) φτιαγμένα από πιο φιλικά υλικά (ξύλο ή συμπιεσμένο χαρτί )
Αυτή η υπερβολικά ΤΟΞΙΚΗ μάζα που μένει, μόλις φεύγουν τα παιδάκια, είναι η ταυτότητα, ίσως, του πιο αντιοικολογικού και ρυπαρού έθιμου στην Ελλάδα (τουλάχιστον)

Αυτά που λες Μαρία!

Foto: Angelito

ΕΓΓΡΑΦΟ - ΕΓΚΡΑΦΟ - ΕΝΓΡΑΦΟ για την 1 Δεκέμβρη

Ξαπλώνω μία μία τις λέξεις στο πάτωμα και προσπαθώ να ξεχωρίσω τις καλές απ’ τις κακές . Δύσκολη δουλειά.

Τα σύγνεφα τις χρωματίζουν

ενώ τα σύννεφα τις αφήνουν αδιάφορες

και τα σύνεφα τις υπογραμμίζουν ως ανορθόγραφες.

Έρχονται σκέψεις από κάποιες εποχές πολύ θολές και στέλνουν τα μάτια μου στο παράθυρο ν’ αναζητήσουν εξηγήσεις ΠΑΛΙ στα σύννεφα. Τότε στην ομίχλη του μυαλού μου πετούσαν οι λέξεις που έρχονται σπάνια στο χαρτί κι ακόμα πιο σπάνια στο στόμα μας, μ’ ένα βλέμμα πονεμένο, που έγραφε κάπου βαθιά μου τη λέξη εγκατάλειψη και κάπου αλλού πιο στα ρηχά, ένα γούτσου γούτσου τις καημένες που κανένας δεν τις κάνει παρέα.

Αντιπαρέρχομαι την πρόκληση και αδιαφορώ. Ξέρω ότι κάποτε θα ξανάρθει και λέω «καλώς να ορίσει». Αμέσως μετά παίρνω τις λέξεις που ‘χα ρίξει στο πάτωμα και τις πετάω σ’ ένα έγγραφο του word. Σαν αυτά που στο νότο τα λένε έγκραφα κι εμείς εδώ πάνω ένγραφα. Αυτό είναι.

Οι διάφορες μορφές που παίρνουν οι σκέψεις.

Το διαφορετικό μέγεθος της δύναμης τους.

Τα διαφορετικά χρώματα που είναι βαμμένες.

Χτες στην πλατεία της Δράμας κατέφθασε ο σπόνσορας της Πονειρούπολης. Στη μεγάλη καρότσα του μεγάλου κόκκινου φορτηγού έγραφε με μεγάλα γράμματα κόκακόλα. Τόσο μεγάλα, που κάποιοι ίσως να έκαναν κρυφά το σταυρό τους,

εντυπωσιασμένοι όπως με τους τρανούς ναούς. Δυο λέξεις ενωμένες, που δεν αφήνουν περιθώρια. ΝΑ ποιος είναι ο αρχηγός! Εδώ προσκυνάει ο δήμαρχός σας! Εδώ κι εσείς!

Θαμπωμένος απ’ τη λάμψη και τη μεγαλοπρέπεια σκέφτηκα πως δεν είναι καιρός για ριζικές ρήξεις. Και είπα ν' αγοράσω μια κόκακόλα λάιτ.

Μετά όμως το ξανασκέφτηκα και αποφάσισα να κοιτάξω τις ρόδες του φορτηγού για όσο κρατάει ένα κατούρημα και να φανταστώ πως τις κατουράω. Χα! Τι ωραία! Τι ωραία να κατουράς όσες λέξεις δε σ’ αρέσουν!

Αυτά που λες Μαρία! Να το δοκιμάσεις! Θα δεις!!

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!!

Οι σκέψεις αυτές συνοδεύτηκαν απ’ τη μουσική που έγραψε ο Carlos d’ Alessio για το Delicatessen, το οποίο παρεμπιπτόντως θα παιχτεί στο ΤΕΙ Αρχ. Τοπίου Δράμας την Πέμπτη το βράδυ.

Πρωινός καφές + Μουσική στη Δράμα ή αλλιώς "Τα σπινιαρίσματα, ο πλανόδιος και η μαδημένη γούνα"

Ξυπνάω πρωί απ’ τις σπασμένες εξατμίσεις (και το σβήνω κατευθείαν, γιατί αυτό συμβαίνει στην Αθήνα, όχι εδώ)
Κοιτιέμαι στον καθρέφτη. Θέλω ξύρισμα και αναδόμηση ελλιπών ενεργειών. Για το ξύρισμα ντάξει. Για τα υπόλοιπα θα πάω στον Γουντσίδη.
Jazzmatazz - Take A Look (At Yourself)

Ξυπνάω πρωί απ’ τις απειλές μποτιλιαρισμένων υποψήφιων δολοφόνων. Από τρελά σπινιαρίσματα και ξέρεις ποιοός είμαι ΓΩ ρεεεε!!! Ευτυχώς η ελιά στο παράθυρο κι ο διπλανός που παίζει με το εγγόνι του με ξαναφέρνουν στην πραγματικότητα. Είναι μια απ’ τις στιγμές που συνειδητοποιώ ότι κάποιος έχει αντιγράψει πολύ άσχημα τους εφιάλτες μου και μου τους παρουσιάζει κατά καιρούς για ζωή. Άλλες φορές δέχομαι το πακέτο κομπλέ με όλες τις προσφορές του κι άλλες σαν αυτό το πρωί απλά χαμογελάω και πλακώνομαι στους Limp Bizkit - Counterfeit

Απ’ το δρόμο ακούγεται ένας πλανόδιος με το ακορντεόν του να καλημερίζει τις νοικοκυρές με τα κύματα του Δουνάβεως. Σ’ αγαπώ γιατί είσαι ωραία! Του φωνάζει η νιόπαντρη από απέναντι. Κι αυτός της λέει Ευχαριστώ! Κι εγώ σ’ αγαπώ! Και προχωράει μιξάροντας ένα ραστ σόλο με το Bass paradis των Mau Mau

Ο καφές, πρωινό βάλσαμο, ξυπνάει το μάτι και το στέλνει σε μια κίτρινη αφίσα με μωβ μικρούς πάνθηρες να σχηματίζουν σε σειρά μακεδονικούς μαίανδρους. Ψηλά γράφει ράδιο κιβωτός 92,5 πιο κάτω Σαβ. 3 Φεβρουαρίου ’96 και πιο κάτω με μεγάλα γράμματα MODE PLAGAL. Τραβάω μια γερή γουλιά καφέ και φέρνω στο νου μου την πρώτη λάιβ εκτέλεση του Funky Βεργίνα

Με το ξημέρωμα την κάναμε για Στρούμνιτσα, σε κάτι φίλους. Το άλλο πρωί βόλτα στον Βαρδάρη – Αξιό και το βράδυ στα Σκόπια σε μια πρώην (ίσως και «νύν» τότε) εργατική λέσχη, με προθήκες γεμάτες αθλητικά τρόπαια και παλιά μπουκάλια κρασί, καρέκλες και τραπέζια με φορμάικα μαζεμένα στη γωνία και στη σκηνή SUPERHIKS Ξανακούω το Optimi και το μυαλό μου θολώνει. Το επαναφέρω και σκέφτομαι πως η ζωή είναι κάτι, που τόσο πολύ που έχουν προσπαθήσει οι πάντες να εξηγήσουν, εγώ αυτή τη φορά απλά θα αδιαφορήσω και θα πάω για εσπρέσο δίπλα απ’ τα Αστέρια. Θα σκεφτώ για ακόμη μια φορά πως τα πτώματα συνήθως μυρίζουν άσχημα όταν αποσυντίθενται, τα Αστέρια γιατί όχι; Η λύτρωση αντί απάντησης θα έρθει απ’ τους Bisca. Φέρνω στα χείλη μου τους πρώτους στίχους Oggi Non Ho Niente Da Dire … και βαδίζω αργά για το εργοτάξιο «Ο Κήπος της Πονειρούπολης». Χαμογελώ όταν σκέφτομαι ότι ο πάγος της Δραμινής απάθειας απέναντι στα κάθε είδους λαμόγια έχει εμφανίσει ένα ρήγμα που ίσως να αποδειχθεί μοιραίο στον πόλεμο ενάντια στην τοπική μαφία.
Τη μέρα που η μικροαστική παράνοια θα εγκαταλείψει το παιχνίδι, και τη στιγμή που δεκάδες νεκρά περιστέρια θα μαδάν με το ράμφος του τη γούνα της αλίκης, θα ήθελα απ’ τα μεγάφωνα της πλατείας να ακούγεται το World Without Fear των Αntibalas.

Σε περίπτωση που δεν ανοίγουν τα τραγούδια, ακούστε τα ΕΔΩ

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΟΜΗΡΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ

Σε εποχές δύσκολες για τη Δημοκρατία. Εποχές που ένστολοι και λαμόγια βάζουν το λαό στο γύψο, κάποιες φορές, έντιμοι νομικοί - δικαστικοί προβάλλουν στην ασυδοσία της εξουσίας και στο λαϊκισμό, το γράμμα του δικαίου (π.χ Γ.Α.Μαγκάκης στη Χούντα).
Όταν μια ανίκανη να δει το δίκιο κυβέρνηση, με νέα εντολή της και για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους, ακυρώνει δικαστική απόφαση που αφαιρούσε, από τους κομπλεξικούς με τα δίκαννα, τη δυνατότητα να κάνουν δολοφονικά πάρτυ στην επικράτεια της φαλακρής απ’ τις φωτιές Ελλάδας, τότε έχουμε καθαρή και απροκάλυπτη ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ.
Να σας πω την αλήθεια, δεν έχω καμιά διάθεση να υπερθεματίσω για τους δικαστές που κάνουν καλά τη δουλειά τους. Απλά όταν ακόμα και η δικαστική εξουσία λέει στην εκτελεστική «ΞΕΦΕΥΓΕΙΣ!!» τότε δεν έχουμε απλά έλλειμμα δημοκρατίας, έχουμε καραμπινάτη ΚΡΙΣΑΡΑ του ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑΤΟΣ!
Γιατί αν δεν το καταλάβατε:
Νίκησε η παράνοια την ελάχιστη λογική.
Νίκησαν οι εκβιαστές κουμπουροφόροι τους ευαίσθητους περιβαλλοντικά πολίτες
Νίκησαν οι «φυσιολάτρες» που δε δίστασαν να ξεκληρίσουν τα ελάφια της Πάρνηθας
Νίκησαν οι κατά συρροήν δολοφόνοι που καλύπτουν τις κραυγές του υπερτροφικού εγώ τους με τουφεκιές.
Νίκησε ο πάνοπλος ελληναράς που αφού έκαψε την Ελλάδα για να κάνει δρόμους να περνάει η τζιπούρα του, τώρα στα καμένα δείχνει τον αντρισμό του στα απροστάτευτα από φυσική κάλυψη ζωντανά.
Εγώ κι εσύ Μαρία χάσαμε!!

cAZZI aL vENTO

Νοιώθω μια τεράστια ανάγκη
γιατί;
Σαν έλλειψη σιδήρου σE δημιούργημα από πνεύμα και μπετόν.
Κι ύστερα όλα διορθώνονται. Φτιάχνονται σαν πρώτα. Επιστρέφουμε ξανά στις δουλειές μας, συνήθως ηττημένοι με το κεφάλι σκυφτό. Άραγε να ‘ναι σκυφτό ή μήπως σκυμμένο; Κοιτάει στη γη, κι αυτό είναι που μετράει; Γιατί κοιτάει;
γιατί;
Τα σύγνεφα θα με ρωτήσουν γιατί τα ξέχασα. Είμαι σίγουρος! Τι να θέλουν κι αυτά;
Μερίδιο απ’ την ήττα; Ή μήπως δικηολογία για το κεφάλι μου.Που ‘ναι πλατύ και τους δείχνει την κορφή αντί για το μέτωπο.
Κι αν δεν ήμουν ποτέ περήφανος τσολιάς;
Κι αν ντυνόμουν για τις ανάγκες της σειράς;
Κι αν η ταινία κάηκε και προβλήθηκε αντ’ αυτής ντοκιμαντέρ με κροκόδειλους
και άλλα ερπετά.
Και για να χωρέσω έπρεπε να βάλω φουστανέλα;

Τα βουνά θα μ’ αφήσουν ήσυχο.
Ακόμα κι οι θάλασσες
οι κουτσομπόλες.
Δε θα βγάλουν κιχ! Θα σκεφτούν: …
ή μήπως όχι;

1. FILIPPO SCOZZARI 2.MASSIMO CACCIA 3.GUIDO SCARABATTOLO

ΠΟΔΗΛΑΤΟΠΟΡΕΙΑ ΣΤΗ ΔΡΑΜΑ 8/11/07

Πέντε χρόνια έχουν περάσει από την ημέρα που έκλεισε το εργοστάσιο της Σόφτεξ. Οι εργαζόμενοι δικαιώθηκαν πρόσφατα ότι οι απολύσεις τους ήταν παράνομες. Το εργοστάσιο όμως παραμένει κλειστό. Η ιστορία της Σόφτεξ μας είναι γνωστή σε όλους και όλες, όχι όμως κι αυτή η σύντομη που ακολουθεί:

«Το εργοστάσιο παραγωγής ποδηλάτων "Bike Systems" στην πόλη Nordhausen της Γερμανίας, βρίσκεται υπό εργατική κατάληψη από τις αρχές του Ιούλη, ώστε να αποτραπεί το κλείσιμό του από τον σημερινό ιδιοκτήτη, μια αμερικανική εταιρία επενδύσεων. Μετά από δύο μήνες καθημερινού, αλλά ατελέσφορου αγώνα, στις 19 Σεπτέμβρη, οι 135 εργάτες και εργάτριες αποφάσισαν να βάλουν μόνοι/ες τους το εργοστάσιο σε λειτουργία σε δοκιμαστική βάση. Ξεκίνησαν μια καμπάνια μέσω του διαδικτύου, με στόχο να μαζευτούν 1.800 παραγγελίες για τα "ποδήλατα της απεργίας" που θα παρήγαγαν μέχρι τις 2 Οκτωβρίου.

Η καμπάνια των εργατών/τριών είχε μεγάλη ανταπόκριση, τόσο στη Γερμανία, όσο και σε άλλες χώρες. Περισσότερα από 100.000 άτομα επισκέφτηκαν την ιστοσελίδα της καμπάνιας strike-bike.de , και η προσπάθεια δημοσιοποιήθηκε ευρέως σε πολλά γερμανικά μέσα ενημέρωσης. Πέρα από τη Γερμανία, έγιναν παραγγελίες ποδηλάτων από όλες σχεδόν τις χώρες της Ευρώπης, αλλά και από μέρη τόσο μακρινά όσο η Ν. Αφρική και οι Η.Π.Α.»

18 ποδήλατα Strike Bike – ποδήλατα της απεργίας - έφτασαν την περασμένη εβδομάδα στην Αθήνα, στον συνεταιρισμό για το αλληλέγγυο εμπόριο «ο Σπόρος». Ένα θα ταξιδεύει μόνιμα εκτός Αθηνών. Στην Δράμα.

Η ιστορία της Bike Systems είναι ίδια με της Σόφτεξ, με την διαφορά ότι το εργοστάσιο στην Γερμανία είναι πια στα χέρια των εργαζομένων.

Το Σάββατο 10 Νοεμβρίου στις 3 το μεσημέρι στην πλατεία Ελευθερίας χαιρόμαστε για τον αγώνα των εργατών στο Νορντχάουζεν και υποδεχόμαστε το Strike Bike. Θα ακολουθήσει ποδηλατοπορεία προς την πύλη του εργοστάσιου της Σόφτεξ…

“We Few” και Αλληλέγγυοι Ποδηλάτες - Αλληλέγγυες Ποδηλάτισσες της Δράμας.

Κωδικοί Ασύστολοι - Χρώματα!!!! Χρώματα!!!!Χρώματα!!!!

Χρώματα!!!! Χρώματα!!!!
Όλα τα χρώματα στήνουν χορό.
Kι ύστερα το μυαλό που δε μπορεί ν’ αντέξει τόσα,

ζητάει το σκοτάδι.

Και κοιμάται.

Το τζάμι νοτισμένο με εύφορες σκέψεις.
Δενδροσταλίδες
Άραγε οι ζντρίγεςτους χειμώνες
εδώ έρχονται ;

Δικαίωμα στη βροχή.

Capo.
Σκέπη.
Το λευκό συντηρεί τα χρώματα.
Να ‘χουμε κι αύριο.

Πήρα ένα κομμάτι βελανιδιάς για την κουρτίνα και μετά πήγα στο παντοπωλείο κι αγόρασα ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί, τυρί ντόπιο και χόρτα για ζεμάτισμα. Θα φάω εικόνες και θα πιω κρασί, συντροφιά με το σαλιγκάρι που άραξε στο γεράνι.
Αυτά που λες Μαρία!

A! Καλό μήνα!

Pad No 3

Αυτά που μου λές Μαρία!!! 821+ μέρες

το ξεκίνησα για αποθήκη
ύστερα μου 'γινε απαραίτητο
κάποτε το συνήθισα
Τώρα το κοιτάω
άλλες από μακριά
άλλες από κοντά
και χαίρομαι

ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΣ ΜΑΡΙΑ! 821+ μέρες

Του του ρου τουουουου!!!

ξΗμέρωμα με παγωνιά είπαν οι ειδήσεις. *

Το φυτό με τα χουνάκια ανθεκτικό.*
Η μισή μολόχα τα ψιλοέπαιξε, η άλλη θαλερή.*
Τα πονάκια στο στομάχι προκαλούνται από τις x-καταχρήσεις.*
Ίσως ξεκινήσω το περιοδικάκι μου. Να ‘ναι έτοιμο, τα Χριστούγεννα.*
Ξεκίνησα εκπομπή.*

Α! Να ξανακοιτάξω τις σημειώσεις μου για το «Κυρίες & Κύριοι καλησπέρα σας».
Άραγε, έχει να πει τίποτα, σήμερα; Παίζει;*
Αυτή τη στιγμή ακούω τα 4 επίπεδα της ύπαρξης (Χωρίς « »)*
Ωραίες οι εκδρομές στα βουνά*
*Παρ’ όλ’ αυτά όπου λιάζει, η 18ούρα τρελαίνεται.
*Η α(ρ)μπ(ε)αρόριζα δε νοιάζεται και αφήνει τη ευωδιά της στο πέταγμα του αέρα.
*Όπως επίσης και οι γαρίδες.
*Οι οποίες, επαναλαμβάνω, ντύνουν ή έχουν ντύσει στιγμές ελευθερίας, ενίοτε και ευχαρίστησης. Οπότε παίρνουν την άγουσα για το συγχωρατείο.
*Έχω βρει 2 εξώφυλλα κι έχω να διαλέξω. Ένα κομμάτι του είναι έτοιμο. Κανείς φίλος καλλιτέχνης δε με έστειλε εικαστικό υλικό, αλλά δε μπειράζει. Εξάλλου όταν ξεκίνησε δεν είχε σκοπό να είναι κάτι πέρα από …. GAME OVER …. INSERT COIN.
*Tris εβδομαδιαίως και με ξανααρέσει. Σήμερα θα παρουσιάσω Τέρατα του Χαρντ Ροκ!! (Αν το ξανάκανα, θα ήταν πολύ παλιά και δεν το θυμάμαι)
*Σιγά μην τις κοιτάξω. Όλο έτσι λέω για πράματα που πέρασαν και έφυγαν κι όλο το αναβάλω. Ίσως γιατί έφυγαν. Σε 55΄
*Έτσι για πλάκα, χωρίς να το καταλάβεις, πας καμιά 30ρα χρόνια πίσω και τρελαίνεσαι απορώντας: ine dinaton?
*Σε ψιλοϋποψιάζουν για τον προορισμό σου. Λες να βάλω καμιά φωτογραφία;


Είδηση είναι για τον καθένα κάτι διαφορετικό
&
οι βαθιές ανάσες βοηθούν, μόνο όταν ο αέρας που αναπνέεις είναι καθαρός, ΠΟΥ ΛΕΣ ΜΑΡΙΑ!

...για τη Νούλη

Ένα λουλούδι για τη Νούλη

Δεν κλαίνε την ώρα που τα αγνοούν! Κάποιες σκέψεις μετά την αυλαία του φετινού Φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους της Δράμας

Δεν κλαίνε την ώρα που τα αγνοούν!

Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου. Πάνε κιόλας 3 μέρες που τέλειωσε το Φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους της Δράμας και δεν αξιώθηκα ούτε μια κουβέντα να γράψω. Όχι! το χρόνο μου δεν τον έφαγαν η περισυλλογή κι οι πολλές αναλύσεις. Περισσότερο τρεξίματα, δουλειές και τέτοια. Εξάλλου, τι να σκεφτείς και τι να αναλύσεις ; Χωριό που φαίνεται κολαούζο δε θέλει! Μία από τις λίγες ταινίες που εισέπραξαν μαζικό, συνεχές και θορυβώδες χειροκρότημα, αγνοήθηκε Πλήρως απ’ την κριτική επιτροπή. Κι όταν λέω Αγνοήθηκε, εννοώ πως δεν απασχόλησε ούτε στο ελάχιστο την κριτική επιτροπή του Φεστιβάλ. Απόδειξη γι’ αυτό, το γεγονός ότι η ταινία δεν ήταν ενταγμένη ούτε στα πλαίσια της συζήτησης και του προβληματισμού για κάποια κατηγορία βραβείων. Ξέρετε …. Προτάθηκαν δύο ταινίες απ’ την επιτροπή και με ψήφους 3 έναντι 2 ….. κ.λπ

Τελευταία στιγμή, τα προσχήματα σώθηκαν από την Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου που της έδωσε μισό (1/2) βραβείο. Η εξήγηση που έδωσα στον εαυτό μου είναι ότι είναι λίγο δύσκολο οι Βουλγαράκηδες των Υποκλοπών, των Πακιστανών και των καμερών παρακολούθησης ως πολιτικά αφεντικά του Φεστιβάλ να βραβεύσουν αυτούς που τους καταγγέλλουν!

Όπως θα καταλάβατε όσοι παρακολουθήσατε το φεστιβάλ, αναφέρομαι στην ταινία της Μαρίας Μαγκανάρη «Κλαίνε την ώρα που τα σκοτώνουν». Τη μοναδική ίσως πολιτική ταινία του φεστιβάλ. Μια ταινία που στηλιτεύει με τον δηκτικότερο τρόπο την ποινικοποίηση και ισοπέδωση της οποιασδήποτε διαφορετικότητας, μέσω των δικτύων παρακολούθησης. Που ανάγει την κάμερα παρακολούθησης σε πολεμικό εργαλείο της άρχουσας τάξης ενάντια σε όσους αρνούνται να δεχτούν την ομοιομορφία ως κανόνα. Που καταγγέλλει τη σιωπή και την υποταγή ως μονόδρομο για την επιβίωση, αφήνοντας στο τέλος ένα παραθυράκι για να μπει Φως Ανατρεπτικό.

Κλαίνε την ώρα που τους βλέπουν!

Τώρα, όσον αφορά την αποτίμηση του φετινού 30ου Ελληνικού και 13ου Διεθνούς Φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους της Δράμας. Από πού ν’ αρχίσεις και που να τελειώσεις! Ας τα πάρουμε όμως τα πράματα απ’ την αρχή.

Αίθουσα – Panic Room

Τ’ «Αστέρια» μας άφησαν για ν’ ακολουθήσουν τη μοίρα όλων των κινηματογραφικών αιθουσών που η υπεραξία της θέσης τους μειώνει την όποια λειτουργική και ιστορική τους αξία στο ελάχιστo

- Και τώρα;

- Μα έχουμε τα «Ολύμπια»

- Ναι αλλά τα Ολύμπια χωράνε με το ζόρι 300 άτομα, απ’ τα οποία τα 100 στις μπροστινές «δύσκολες» θέσεις. Αν βγάλουμε μάλιστα και τις θέσεις της κριτικής επιτροπής και των διαγωνιζόμενων, τότε για τους θεατές δε μένουν ούτε 100 θέσεις της προκοπής.

- Α! Καλά! Τότε θα αγγαρέψουμε και το Ωδείο!

- Ναι αλλά η αίθουσα του Ωδείου είναι αμφιθεατρική και ως εκ τούτου η μισή ακατάλληλη. Κι εκτός αυτού, το τζέρτζελο θα γίνεται στα Ολύμπια. Εκ των πραγμάτων δηλαδή στο Ωδείο δημιουργούμε μια αίθουσα προβολών Β΄ κατηγορίας.

- Τι να κάνουμε άλλο; Αυτά μπορούμε, αυτά κάνουμε! Υπομονή μέχρι να φτιάξουμε το χώρο μας στις Καπναποθήκες της Οδού Περδίκα!

- Ήμουνα νιος και γέρασα μ’ αυτές τις αποθήκες. Μου φαίνεται θα καθιερώσουμε το Ωδείο για καμιά δεκαριά χρόνια και ….. θα πούμε κι ένα τραγούδι.

Ήταν μια φανταστική συζήτηση με κάποιον υπεύθυνο του φεστιβάλ. Απ’ αυτούς εννοείται που το ξεχνούν την επόμενη. Είτε γιατί δε φτάνει η ανησυχία απ’ τη Δράμα μέχρι την Πλατεία Κάνιγγος, είτε γιατί είναι δύσκολο να ιδρώσει το αυτί του ντόπιου προύχοντα, όταν και όπου δεν υπάρχει …φως. Εξάλλου την επανεκλογή του την εξασφαλίζει η Αγία Ανεργία και όλο το οικονομικό Αγιολόγιο που προστατεύει τις υποβαθμισμένες περιοχές της περιφέρειας.

Ας επανέλθουμε όμως στα Ολύμπια. Τις πρώτες 2-3 μέρες τα πράματα ήταν από υποφερτά έως καλά. Η αίθουσα αν και μικρή είναι πολύ καλή και ως εκ τούτου προβλήματα σοβαρά δεν υπήρξαν. Το μεγάλο γλέντι άρχισε την Πέμπτη, όταν ξεκίνησε το Ελληνικό Διαγωνιστικό. Για να βρεις θέση για το βράδυ, έπρεπε να στρωθείς (όχι να την καπαρώσεις) απ’ το απόγευμα. Όσο για τον χώρο έξω απ’ την αίθουσα, φτάνει για τις καθημερινές προβολές του σινεμά αλλά για ένα φεστιβάλ είναι ασφυκτικά μικρός. Για να μην αναφερθώ στον ανύπαρκτο εξωτερικό χώρο, μιας και απ’ την είσοδο των Ολυμπίων βγαίνεις κατευθείαν στην κεντρική Βενιζέλου. Θυμάστε τι γινόταν στον πανέμορφο πεζόδρομο, έξω απ’ τ’ αστέρια;

Όσον αφορά δε το Ωδείο. Εκεί τα πράματα ήταν σαφώς καλύτερα σε στριμωξίδι και ιδρωτίλα, μιας και όπως ήταν λογικό ο κόσμος το ψιλοσνόμπαρε, αλλά χειρότερα από τεχνικής πλευράς μιας και η μηχανή προβολής καταδίκαζε όποια ταινία δεν ήταν γυρισμένη ή μεταγραμμένη σε 24 καρέ/sec. Δε γνωρίζω αν υπήρχε η δυνατότητα, αλλά οι 25άρες ταινίες έβγαιναν πολύ χάλια στο πανί κι ακόμα πιο χάλια στο ηχείο.

Η φωτό είναι της citronella απ' το blog της

«ντίτζι» Α’μ σο ντίτζι!

Πως θα μπορούσε να γραφτεί αλλιώς η «καινοτομία» του φετινού φεστιβάλ, που το 2007!!! δέχτηκε για πρώτη χρονιά ταινίες σε ψηφιακό φορμά. Γιατί αν δεν το γνωρίζετε, εν έτει 2007!!! από καθαρό καπρίτσιο των διοργανωτών οι ταινίες του φεστιβάλ πρέπει να κατατίθενται σε ΦΙΛΜ!!! Πράγμα που σημαίνει ότι αν έκανες ένα ταινιάκι που με γνωστούς και φίλους, σου στοίχισε 1000 ευρά, για να το δεχτεί η επιτροπή του φεστιβάλ, πρέπει να σκάσεις, ανάλογα με το μήκος της ταινίας, πολλές φορές το αρχικό κόστος. Δηλαδή 1000Ε η ταινία και 3000 Ε, στην καλύτερη, το καπρίτσιο της επιτροπής. Αλλά θα με πεις, για πλάκα έχωσε τη χορηγία η Kodak; Πάλι καλά που κάποιοι στην τελετή λήξης υπερθεμάτισαν υπέρ του ψηφιακού και κατήγγειλαν την παραξενιά της μεταγραφής σε φιλμ γιατί αλλιώς θα φαινόταν πολύ στημένο το πράμα.

Τέλος πάντων. Μπροστά στ’ ολότελα …. Έλα ντε όμως που οι υπεύθυνοι δεν κάθισαν με σταυρωμένα τα χέρια. Υπεύθυνους του «ντίτζι» έβαλαν ανθρώπους που μεγάλωσαν και Γέρασαν με το φιλμ, οι οποίοι όπου στεκόταν κι όπου βρισκόταν κατέκριναν την ψηφιακή καταγραφή εικόνας ως πρόχειρη, φτηνή, επιπόλαια, μη καλλιτεχνική κ.λπ Λες και το θέμα είναι το μέσο που καταγράφεις κι όχι το πώς και κυρίως το Τι καταγράφεις.

Εκδηλώσεις – Τοπίο στην ομίχλη

Σιγά και μην κατάλαβε η Δράμα ότι είχε Φεστιβάλ! Κάτι μαλλιάδες κυκλοφορούσαν με καρτελάκια στους δρόμους και τα μαγαζά και στην πλατεία είδαμε τον πανάκριβο (όσο έχει ΝΔ, θα τον βλέπετε συνέχεια μπροστά σας) Μίμη Πλέσα. Α! Και στις ειδήσεις είπαν κανα δυο φορές παραπάνω τη λέξη «Δράμα».

Τελετή Λήξης - Όλα τα λεφτά!

«Όλοι οι άνθρωποι του προέδρου»

Σχεδόν ποτέ δεν πήγαινα στις τελετές λήξης. Κι ομολογώ πως ήταν ΛΑΘΟΣ ΜΟΥ.

Γιατί τέτοιο σώου δεν πληρώνεται. Σαγόνια να ‘χεις να γελάς! Στις πρώτες σειρές Βουλευτές, παπάδες!!! μπάτσοι!! καραβανάδες!! Και ό,τι άλλο βάλει ο νους σου από ντόπιο κουστούμι και επίσημη στολή. Πάλι καλά που δεν έκαναν και αγιασμό λήξης! (Τους έχω ικανούς)

Οι δε τοποθετήσεις του δήμαρχου, του Δραμινού υπουργού και άλλων παραγόντων αποδείχθηκαν υπεράνω κριτικής. Το αλληλογλείψιμο, ήταν τόσο αστείο από μόνο του, που τα λόγια περιττεύουν. Ίσως να το συναγωνίζονται οι απορημένες φάτσες των εγκάθετων εποχικών κλακαδόρων «υπαλλήλων» τους που όταν στο άκουσμα της λέξης Καραμαλής χειροκρότησαν, είδαν όλο το αμφιθέατρο να τους κοιτάει με οίκτο. Για να μην αναφερθώ φυσικά στην περίπτωση «σύζυγος του υπουργού μας»!

Πέρα απ’ το φαιδρό όμως της υπόθεσης, υπάρχει και το Δράμα. Γιατί ενώ κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ σου δίνετε η εντύπωση πως ίσως να παίζουν κάπου, σε κάποια γωνία και οι κινηματογραφιστές, στην τελετή λήξης δε σου αφήνουν κανένα περιθώριο. Στο λεν κατάμουτρα: Καλά παίξατε, όσο παίξατε, κοιτάξτε τώρα Who is the Boss!!

Βραβεία

Τι να πεις για τα βραβεία; Πέρα απ’ το βαθύ θάψιμο της ταινίας της Μαρίας Μαγκανάρη «Κλαίνε την ώρα που τα σκοτώνουν», διακρίνονται έένα σωρό πραματούδια, από τα οποία άλλα χωρούν στην υποκειμενικότητα κι άλλα όχι. Όπως για παράδειγμα το γεγονός ότι σ’ ένα φεστιβάλ σαν το φετινό, που αντικειμενικά (όσο γίνεται) στο Ελληνικό διαγωνιστικό δεν υπήρξε καμιά ταινία σούπερ ντούπερ, μία συμμετοχή μάζεψε τα περισσότερα βραβεία

Τελικά Είχε τίποτα καλό το Φεστιβάλ;

Αν είχε λέει; Πολλά καλούδια, μικρά και μεγάλα, άλλα ίδια για όλους κι άλλα διαφορετικά για τον καθένα.

Τη λαχτάρα της προσμονής μιας γιορτής.

Τις παρέες που ξάφνου μεγαλώνουν με φίλους απ’ τις μητροπόλεις.

Τις συζητήσεις τα βράδια που δραπετεύουν απ’ τα προβλήματα της καθημερινότητας κι ανοίγονται σ’ άλλους ορίζοντες. Με νέες εικόνες απ’ το σινεμά του κόσμου. Με κοινωνικές αλλά και τεχνικές αναλύσεις των ταινιών που καμιά φορά ξεφεύγουν κι επεκτείνονται και σ’ άλλα χωράφια. Σπαρμένα με άλλες τέχνες κι άλλες ιδέες.

Κι ύστερα αυτό το τόσο μεγάλο …..Μικρού Μήκους. Που έχει ξεφύγει, απ’ την γέννηση του ακόμη, απ’ την ισοπεδωτική απλότητα της τηλεόρασης και των μπλοκμπάστερς. Που συχνά αδιαφορεί για την αναλυτική οπτική των ταινιών μεγάλου μήκους, προτάσσοντας στο μυθιστόρημα που αυτές πρεσβεύουν, όχι το διήγημα, αλλά το ποίημα ως απόσταγμα σοφίας και την ποίηση ως ανώτερη όλων των τεχνών.

Αυτά που λες Μαρία – Και του χρόνου με υγεία!

Ένα ποστ για το Μαρσέλ Μαρσώ που μας άφησε για άλλες σκηνές

...............

30o ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΑΙΝΙΩΝ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΔΡΑΜΑΣ

Κάθε μέρα ΚΑΛΗ ΜΕΡΑ με ταινιούλες για πολλές πολλές ώρες. Η Δράμα γιορτάζει. Και ... η Αθήνα επίσης! που αναπνέει έστω για λίγο, φρέσκο, καθαρό και πιο ξένιαστο αέρα

ΣΩΠΑΙΝΩ κι αφήνω να μιλήσει ο φίλος μου keipi
Η φωνή επί 2
Η οργή επί 2

ΜΑΥΡΟ ΣΤΟΥΣ ΜΑΥΡΟΓΥΑΛΟΥΡΟΥΣ

ΜΑΥΡΟ
Σ’ αυτούς που κάθε καλημέρα μεταφράζουν σε χιλιάρικο
Σ’ αυτούς που στη δουλειά σου βγάζουν το λάδι
Αλλά και στους "άδολους" ηθικοπλάστες,
τους "αντικειμενικούς" επιστήμονες.
Στα αυτοδημιούργητα παιδιά του λαού
Στους χαμερπείς κωλογλύφτες των αφεντικών.
Στους υποτακτικούς των παπάδων
Στους καπάτσους και τις καπάτσες που γυαλίζει το μάτι τους!
Μαύρο στους Μαυρογιαλούρους!

ΠΕΣ ΟΧΙ ΣΤΟ ΕΧΙT POLL

ΠΕΣ ΟΧΙ ΣΤΟ ΕΧΙT POLL

Δεν καταλαβαίνουμε τι εξυπηρετεί το exit poll.
Δεν θέλουμε να μάθουμε τα αποτελέσματα νωρίτερα.
Δεν συμφωνούμε να έχουν κάποιοι εκτιμήσεις του εκλογικού αποτελέσματος ενώ ακόμα διαρκεί η ψηφοφορία.

ΓΙ ΑΥΤΟ ΛΕΜΕ ΟΧΙ ΣΤΟ ΕΧΙT POLL!

Ή εναλλακτικά κάνουμε πλάκα μαζί του με τους παρακάτω τρόπους:

α) Ζητάμε να πληρωθούμε για να πάρουμε μέρος (όσα νομίζει ο καθένας)
β) Δηλώνουμε ότι ψηφίσαμε κάτι άλλο (το πιο αστείο κόμμα, το πιο "ερωτικό", αυτό που δεν θα βγει ποτέ, κλπ)

ΑΥΤΗ Η ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΙΧΤΗ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΛΗΞΗΣ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ

Κάθε ιστολόγιο που συμφωνεί με την Πρωτοβουλία μπορεί να το δηλώσει με σχόλιο, να αναδημοσιεύσει το κείμενο ολόκληρο ή τμήμα του, να συνδεθεί με Αυτό το ιστολόγιο, να προτείνει κάτι ακόμη και με οποιονδήποτε τρόπο νομίζει να προωθήσει την ιδέα

ΜΑΥΡΟ ΣΤΟΥΣ ΜΑΥΡΟΓΥΑΛΟΥΡΟΥΣ!!

Όπως στις ειδήσεις του σταρ. Σκέψεις και πράξεις ενός μελλοντικού γκλάμουρ πρωταγωνιστή

Κάθε μέρα η ίδια ιστορία! Βαρετό ξύπνημα. Σπαστική δουλειά. Τσαντίλα στο λεωφορείο. Δεν αναγνωρίζω τον εαυτό μου. Σπίτι. Βαριεστημένο φαΐ. Τηλεόραση. Ύπνος νεκρός. Τηλεόραση. Όλοι το ίδιο! Βουλευτές, φραγκάτοι, μόδιστροι, μπαλαδοόροι, μοντέλα .Όλοι μαυρισμένοι! Όλοι γκλαμ και λαρτζ. Κι εγώ; Άντε από δω ρε που θα σκεφτώ εγώ τον άλλονε! Μόνο η πάρτη μας. Όλη μέρα δουλεία χωρί ανάσα. Και το αποτέλεσμα; Μηδέν! Έρχονται πατριώτες μου στο Σούπερ Μάρκετ με βλέπουν πίσω απ’ τα τυριά και με λυπούνται. Πως έτσι εδώ; Ρωτούν και εννοούν «Πως κατάντησες εδώ;». Τι να τους πεις; Άντε ρε δε γαμιούνται! Κανένας δε γύρισε να μου δώσει ένα ποτήρι νερό! Να σκεφτώ τους δίπλα λέει. Σιγά μην τους σκεφτώ. Στ’ αρχίδια μου κι οι δίπλα κι οι παραδίπλα κι όλοι τους. Το θέμα είναι πως θα τους μπω στο μάτι.

Πώς θα χωθώ στις ειδήσεις του σταρ!
Πως θα με δείξουν και μένα μαυρισμένο δίπλα στην πισίνα!
Και μετά οι Ελληνικές παροιμίες.
Δούλεψε για να ‘χεις και κλέψε για να ζεις,
και ρουφιάνεψε για να ζεις
και κάψε για να ζεις.
Κανείς δεν πήγε μπροστά με το σταυρό στο χέρι.
Ή μήπως δεν είναι Ελληνικές;
Εξάλλου όταν θα ‘ρχονται και θα μου ζητάν δουλειά ή κάποια χάρη, ακόμη και να ξέρουν πως έγινα ό,τι έγινα, θα το ξεχνούν μόλις περνούν την πόρτα μου. Και Κύριε Έτσι ο ένας και από δω Κύριε Αλλιώς ο άλλος. Άμα παίζει το μπακίρι, όλοι στις κάμψεις είναι και στα παρακαλώ!

Γιατί είναι Μαλακία! Να ‘χεις τόσα στρέμματα στη λίμνη Καϊάφα και να μη μπορείς να τα χαρείς γιατί φύτρωσαν πέντε πεύκα. Μαλακία! Και σιγά μη μάθουν ποιός έβαλε φωτιά. Κι αν ακόμη υποψιάζονται, που θα τα βρουν τα στοιχεία;
Έφτασε ο καιρός των εκλογών. Η επόμενη βουλή θα με δικαιώσει. Θα πάρω τα στρεμματάκια μου, θα τα μοσχοπουλήσω και μην τον είδατε τον Παναή. Ένα καγέν στο γκαράζ, ένα κοτεράκι στη μαρίνα, το πιπίνι από δίπλα και πρώτη μούρη στη μύκονο. Όπως στις ειδήσεις του σταρ. Κι αν καεί και κάτι παραπάνω…. Τι να κάνουμε; Θα ξαναγίνει. Εμένα όμως η ευκαιρία μου είναι Αυτή. Τώρα! Άλλη καβάτζα δεν έχω. Πρέπει να δράσω. Μ’ έφαγε η κωλοαθήνα! Καιρός να ζήσω και γω σαν άνθρωπος!

Αυτά που λες Μαρία!

ΟΙ ΜΙΚΡΟΑΣΤΟΙ ΒΑΖΟΥΝ ΤΙΣ ΦΩΤΙΕΣ

Το λαμπατέρ προσθέτει περισσότερη ζέστη στο ζεστό γραφείο θυμίζοντας μου παράλληλα ότι ποτέ η ζέστη στην επαρχία δεν είναι αρκετή για να δημιουργήσει τη δυσφορία της μεγαλούπολης.
Στο διαδίκτυο χαμός από επιστολές στις εφημερίδες, κείμενα στα μπλογκ και στις μέιλινγκ λιστ, φωνές απελπισίας στα φόρουμ τα τσατ ρουμ και το μέσαντζερ κι όλα φαντάζουν Γαμώτο! Τόσο ανίσχυρα!!! Τόσο μικρά κι αδύναμα μπροστά στα συμφέροντα που διακονούν οι κυβερνώντες μας. Κι είναι τόσο υποκριτικά τα δάκρυά τους, όταν ξέρεις ότι όταν υφαρπάξουν την ψήφο σου, η επόμενη κίνηση τους θα είναι να ανοίξουν το κροκοδείλιο στόμα τους και να κατασπαράξουν ότι έχει απομείνει απ’ την έρμη ζωή σου. Ό,τι απ’ το μυαλό σου δεν κατόρθωσαν ακόμη να θέσουν υπό τον έλεγχό τους. Όσο απ’ το χρόνο σου δεν έχουν ακόμη προεξοφλήσει. Όποια απ’ τα όνειρά σου δεν έχουν ακόμη υπαγορέψει.
Απ’ την άλλη ζεις καθημερινά την εκδίκηση των μικροαστών σ’ ότι τους υπενθυμίζει ό, τι αυτό που νομίζουν για ζωή είναι ένας καθημερινός προδιαγεγραμμένος θάνατος. Μια πορεία σε ένα κενοτάφιο στο τέλος μιας μηδενικής ζωής.
Η στεναχώρια και το ενδιαφέρον του άνδρα για τις καταστροφές σταματάει μπροστά στο δελτίο του στοιχήματος και της γυναίκας στα δελτία του σταρ (μια ανάσα βρε παιδί μου! Μαύρισε το μάτι μας με τόση φωτιά!)
Η φιλοσοφία παντού και πάντα η ίδια. Μια πιθαμή απ’ τον κώλο μας κι ας είναι όπου θέλει!
Σβήνω το πορτατίφ κι αφουγκράζομαι τη νύχτα. Έχει μέχρι και τριζόνια!!! Κάποιοι από δίπλα φωνάζουν Γκόόόλλ!! Ο Ένιο Μορικόνε ταιριάζει τέλεια με το σκοτάδι.
Η φωτιά στην Ελευθερούπολη δεν έφτασε ακόμη στην πόλη μας. Κάποιος άκουσε ότι κάπου κοντά στο Πράβι πήρε φωτιά, αλλά τίποτα το σπουδαίο. Και μετά συζήτηση για τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα που άρχισαν εδώ και δώσαν νόημα στη ζωή μας.
Κι η Πελοπόννησος;
Κι η Εύβοια;
Ας τους μωρέ τους χαμουτζήδες! Τους πληρώναμε εκατό χρόνια, θα τους πληρώνουμε άλλα τόσα. Και μετά θα μας πιπιλίζουν την καραμέλα ότι το κράτος δεν έχει λεφτά και Δώσε και Δώσε. Δεν τα ξέρεις τώρα! Σώσε την πάρτη σου, κοίτα τον εαυτούλη σου και στάχτη και μπούρμπερη όλα τ’ άλλα! Εμείς θα σώσουμε τον κόσμο;
Σηκώνομαι παίρνω το σπρέι κι ετοιμάζομαι. Στο μυαλό μου τα συνθήματα έτοιμα:
ΟΙ ΜΙΚΡΟΑΣΤΟΙ ΒΑΖΟΥΝ ΤΙΣ ΦΩΤΙΕΣ
Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟΣ
ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ ΚΑΙΕΙ ΤΑ ΔΑΣΗ ΚΑΙ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ

Αύριο Μαρία ξημερώνει άλλη μέρα. Θα ‘θελα να ‘ναι διαφορετική. ΚΑΛΥΤΕΡΗ

Η κυβέρνηση είναι ασύμμετρη απειλή για το περιβάλλον και την κοινωνία

Στις αρχές του 20ου αιώνα ο αυτοκράτορας της Ιαπωνίας διέταξε την εκτέλεση μιας ομάδας Γιαπωνέζων αναρχικών ως υπευθύνων για… το μεγάλο σεισμό που ισοπέδωσε τη χώρα. Έναν αιώνα μετά η κυβέρνηση Καραμανλή κατασκευάζει ασύμμετρες απειλές για να συγκαλύψει την ενοχή στο μεγαλύτερο οικολογικό έγκλημα που έχει γίνει ποτέ στην Ελλάδα. Αποδεικνύοντας ότι η μόνη έγνοια της είναι η παραμονή της στην εξουσία ανεξάρτητα από το τίμημα, η κυβέρνηση μιλάει για ξένες υπηρεσίες και αναρχικούς που έβαλαν φωτιά στα δάση. Αν μίλαγε για εξωγήινους πιθανόν να γινόταν πιο πιστευτή.
Είναι βέβαια προφανές ότι για την καταστροφή υπεύθυνη είναι η ίδια κυβέρνηση που έδωσε το πράσινο φως στους εμπρηστές με την αναθεώρηση του Άρθρου 24 και τον αποχαρακτηρισμό δασικών εκτάσεων, διέλυσε τους μηχανισμούς πρόληψης και κατάσβεσης, και δεν πήρε κανένα μέτρο για την κλιματική αλλαγή.
Με τα συνωμοσιολογικά σενάρια δηλητηριάζεται η κοινωνία και επιχειρείται η υφαρπαγή της λαϊκής ψήφου. Αυτή η κυβέρνηση της καταστροφής και του ψεύδους είναι η πραγματική ασύμμετρη απειλή για το περιβάλλον και την κοινωνία.

ΔΙΚΤΥΟ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ 28/8/07

Παρά 3, χαϊκού

Εκατομμύρια λαϊκά τραγούδια πολιορκούν το μυαλό μου και με οδηγούν σε δρόμους πλακόστρωτους με γεράνια και βασιλικούς. Κάνω να ξεφύγω και ανακαλύπτω πως είμαι δεμένος σε παραδόσεις χιλιετηρίδων.
Απογοητεύομαι κι ανοίγω το ραδιόφωνο.
Οι διαφημίσεις του Τζάμπο οδηγούν το χέρι μου στο οφ και το ξανακλείνουν. Σκέφτομαι πως δε θα ‘ταν άσχημη ιδέα να δημιουργηθεί μια Κίνηση για την Κατάργηση των Διαφημίσεων των Τζάμπο.

Διαβάζω στο χαρτί που χρησιμοποιώ ως υποποντίκιο:
Πάντα υπάρχει κάποιος
να κορνάρει κάτω απ’ την πόρτα σου

Παρά 3, χαϊκού.
Α! ωραίος τίτλος!

Στα όρια του κρατήρα
Σκιές νέμονται την πανσέληνο (Παρά 2 χαϊκού)
Δε νοιάζονται για το χρώμα
Τους αρκεί το θολό της εικόνας.
Λεύτεροι σαν σκιές
πετούν στον φεγγαρόδρομο
και χάνονται.

Στη σκηνή
ο μουσικός συμπαραστέκεται στα όργανα του
Κάποιος πρέπει να τα ρωτήσει αν θέλουν να παίξουν
Κοιτάζει τα βράχια και συμπάσχει
Χαϊδεύει τη στιγμή που έφυγε
Κι αυτή του αφήνει ένα ροζ αιωρούμενο αντικείμενο.
Ίσως να ‘ναι φιλί. Ίσως και φέιγ βολάν απ’ τη συναυλία που δε θα γίνει

Ο βράχος στη γωνιά κοιτάζει με νόημα και σιγοψιθυρίζει όλα όσα του ‘παν οι Ζντρίγες, όταν προσπαθούσαν να του πάρουν με γητειές τη μιλιά αλλά κι όσα σκέφτονταν όταν χόρευαν ημίγυμνες μπροστά του.

Κάποιοι λεν πως όλοι αυτοί δεν υπήρξαν ποτέ
Κάποιοι άλλοι πως το μυαλό παίζει άσχημα παιχνίδια τον Αύγουστο

Εγώ όμως τα είδα όλα αυτά και τα ‘ζησα.
ΚΑΙ ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΛΥ ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΜΑΡΙΑ !!!

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 07 – Το Πέτρινο Καράβι και άλλες ιστορίες για το νέο μου σπίτι

Απίστευτα πρωινά.Το μπλογκ με καλεί σε πάρτυ. Αυγουστιάτικο. Η ματιά θολή, ιδρώτας, περιγραφές, νέο γραφείο, το πισί ανάποδα, βλέπει σε παράθυρο, όπως στο παλιό μας σπίτι στα δικαστήρια. Πολλά, συμβαίνουν ξανά. Άλλα είναι ντιπ καινούργια. Έχω ότι χρησιμοποιώ. Οι φίλοι μου λεν ότι δεν τους σκέφτομαι και πως πρέπει να πάρω τόνα, τάλλο, και να βάλω και σταχτοδοχείο στο τραπέζι. Το σκέφτομαι.
Το καλοκαίρι είναι δω. Ούτε πέρασε, ούτε έχει ακόμα κι ούτε που με νοιάζει τι σκέφτεται να κάνει. Κοιτάζω τις εικόνες στον ήλιο και τη θάλασσα. Παίρνω κάποια και την πειράζω. Γύρω γύρω το μυαλό μου και στη μέση το ζωγραφισμένο καραβάκι στην Θαλασσόπετρα.

Σκαρώνω στιχάκια και σκέφτομαι να γεμίσω την πόλη με διάφορα αυτοκόλλητα. Ακούω μπάντες που ήθελα να ψάξω από μικρός και αντιλαμβάνομαι τις μυστήριες διαχρονικότητες που μπορεί καμιά φορά να έχει η σοβαρότητα. Προσπαθώ να βρω φωτογραφίες που να χαρακτηρίζουν αυτή την εποχή και δεν τα καταφέρνω. Η επικαιρότητα με αποσπά από τη ζωή.
Οι φίλοι κρατούν το σκαμνί που πατάω για να φτάσω τα χαμένα μου μυαλά και αισθάνομαι πως όλα θα παν καλά. Όπως στα μηνύματα που μου στέλνεις.
Αγοράζω εργαλεία και φτιάχνω πράματα, νοικοκυρεύομαι και σκέφτομαι πως είναι κρίμα τόση δουλειά για τόσο λίγο χρόνο. Ας είναι.
Το ραπ είναι δουλειά του δρόμου. Οι διανοούμενοι δε χωρούν. Δε βλέπουν πως όσο προσπαθούν τόσο καρναβάλια γίνονται; Σαν τις λόγιες τραγουδίστριες που τραγουδούσαν ρεμπέτικα απ’ το διάφραγμα και το στομάχι, αφήνοντας το λαρύγγι στον καναπέ. Ακούω ραδιόφωνο.
Πίνω καφέ στην καινούργια μου κούπα με τις αγελαδίτσες και αντιλαμβάνομαι ότι η μοναξιά δεν είναι δημιουργική από μόνη της. Χρειάζεται να πατάει κάπου καλά. Κάπου ιδιαίτερα. Δεν ξέρω που, αλλά κάπου.
Στους δρόμους, η πρωτεύουσα της ανεργίας, ξέρει καλά το ρόλο της. Κρατάει τα πορτοπαράθυρά της κλειστά και αφήνει για το φως μόνο λίγες χαραμάδες. Αν τα καταφέρεις και φωτίσεις κάποιο δρόμο για να πάρεις, καλώς! Αν όχι, σε τρώει η μαρμάγκα.
Τάχω δει όλα Αυτά, που λες Μαρία. Αλλά τώρα είναι διαφορετικά. Ή τουλάχιστον έτσι νομίζω. Θέλω τις ευχές σας.
LOVE + PEACE