Τετάρτη, Ιουλίου 13, 2005

Μαύρα Γυαλιά

Κοκάλινα σα τον Έλγουντ και τον Τζέηκ
Σαν τον Τζακ Νίκολσον σε αγώνα των Λέικερς
Μαύρα Γυαλιά
Σκούρα
Για να μη φαίνονται τα μάτια μου
Για να κρύβω πίσω τους τους φόβους μου
Τις ανάγκες μου
Τη ζωή που πέταξα στα σκουπίδια
Αυτό τον Ιούλιο για να κρυφτώ θα βάλω
Μαύρα γυαλιά

Το ραντεβού είναι για την 15η μέρα του μήνα στο καφενείο, στο Ντορέ. Όλοι οι φίλοι θάναι εκεί. Κανείς τους δε θα λείπει. Θα αγνοήσουν τον κουλουρτζή με το μεγάλο στόμα που θα κάθεται όπως παλιά στη γωνία του με τα αυτιά του ολάνοιχτα και θα πάρουν όλοι τους το δρόμο για τον Λευκό πύργο.
Το απόγευμα της 15η Ιουλίου θ' ανοίξουν όλα τα λουλούδια να μας υποδεχτούν. Οικοδεσπότης εγώ θα φοράω τα καλά μου και θα μοιράζω στους καλεσμένους κόκκινα τριαντάφυλλα. Ο Δημήτρης, ο Φάμπιο, η Κατερίνα, ο Σάσα, η Νίνα με τη Μαρία, ο Σταύρος, ο Τιερί με την Τατιάνα, ο Ζιάντ σιγά σιγά θα παίρνουν τις θέσεις τους κι ο αέρας θα γεμίζει μυρουδιές και μνήμες απ' το χτες. Το κρασί θα ανοίξει τα στόματα και θα μας φέρει πιο κοντά. Πριν χορτάσουμε ο ένας απ' τον άλλο θα πιαστούμε χέρι χέρι και θα πάμε για μεταμεσονύχτιες στο Ριβολί.
Καθένας μας και μια ταινία.
Ο Δημήτρης θα βρει τον εαυτό του στην "Κατάσταση Πραγμάτων"
Ο Φάμπιο καθισμένος στα πρώτα καθίσματα λόγω προβλημάτων όρασης θα μαγευτεί για ακόμη μια φορά απ' το Sweet Movie σιγοψιθυρίζοντας τις πανέμορφες μελωδίες του Μάνου Χατζηδάκι
Η Κατερίνα θα απορροφηθεί απ' το "Στάλκερ"
Ο Σάσα θα κλάψει για ακόμη μια φορά με την τελευταία σκηνή του "Underground" ενώ η Νίνα με τη Μαρία θα φύγουν ξανά με το "Θέλμα και Λουίζ" αναζητώντας τον επόμενο παράδεισο
Ο Σταύρος θα προσπαθήσει ξανά να καταλάβει τη "Ζαζί στο μετρό"
Ο Τιερί με την Τατιάνα θα χαθούν στο υπέροχο "Μπλε"
Ο Ζιάντ θα συγκινηθεί με το Νίνο Μανφρέντι στο "Ψωμί και Σοκολάτα"
κι όλοι μαζί θα σκάσουμε απ' τα γέλια με τον "Φρανκεστάιν Τζούνιορ"
Όταν θα βγούμε απ' το σινεμά θα 'ναι κοντά μεσημέρι. Θα ανηφορήσουμε για τα ουζερί της Ροτόντας αγκαλιασμένοι, τραγουδώντας κάποια αγαπημένη μας μελωδία. Θα παραγγείλουμε μπύρες και μπόλικους μεζέδες για ούζο κι όταν θα χτυπάμε τα μπουκάλια και θα λέμε "Γεια μας" όλοι θα μας κοιτάν με τα μάτια τους γεμάτα απορία. Όπως τότε, που πάντα πριν τα ούζα παίρναμε μπύρες και κάναμε φασαρία για να τη σπάσουμε στους πολιτικά ορθούς ταβερνόβιους. Στο δεύτερο "Γεια μας" θα αναφωνήσουμε "Δόγμα Δόγμα Α γαμήσου!!" και θα πιούμε τα υπολείμματα του μπουκαλιού ειδοποιώντας το γκαρσόνι για ούζα και νεράκια.
Ξάγρυπνοι και με το μυαλό μας γεμάτο πνεύματα θα πιάσουμε τα όργανα και θα τραγουδήσουμε όλα τα τραγούδια που έντυσαν τη ζωή μας την εποχή της αλήθειας, την εποχή που δεν χρειαζόταν να φοράει Μαύρα γυαλιά.

3 σχόλια:

eryx-t είπε...

Τι ωραίο κείμενο!
Αισθάνομαι πολύ όμορφα που το διάβασα!
Σπάνια συναντάει κανείς τόσο... πως να το πω; ας πούμε "θετική", όμορφη, θετική και γλυκειά μελαγχολία.
Έχει αγάπη μέσα του αυτό το κείμενο και τη φωτοβολεί.
Πολύ όμορφο!

0comments είπε...

Μόνο που πήγε 17 γαμώτο κι ακόμα περιμένω!

ΥΓ Σ' Ευχαριστώ!

nikitas είπε...

katebaino sti selida sou kai diabazo me euxaristisi kai nostalgia gia ti thessaloniki mou
gia tis parees pou briskontai kai meta xanontai
gia ta bimata pou afinoume o enas epano ston allo

tha se diabazo