Ο Αύγουστος οι Δημοσιογράφοι κι ο Παράδεισος 5 αυθόρμητες σκέψεις για τον πιο λαϊκό μήνα του έτους

Αύγουστος ! Μήνας διακοπών. Τα εργοστάσια, τα εμπορικά, οι υπηρεσίες σε κατάσταση ραστώνης. Τα διακοπομέρη στο φόρτε τους και το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού του Βόρειου ημισφαίριου under the sun ξεροψήνεται "ωσεί τσίρος".Στα λιμάνια, τους σταθμούς, τα πρακτορεία, ένας χαμός και μάλιστα στο ίσωμα. Το παραγωγικό μέρος των πόλεων ξεσκονίζει την ταμπέλα "ΚΛΕΙΣΤΟΝ ΛΟΓΩ ΘΕΡΟΥΣ" και τη μοστράρει φάτσα κάρτα σε όποιον τολμήσει να ρωτήσει οτιδήποτε. Ακόμη κι οι πολιτικοί, με ελαφρά πηδηματάκια, σιγαμά σιγαμά, την πουλεύουν.Τι μένει πίσω; Ε να μην αρχίσουμε τώρα να απαριθμούμε επαγγέλματα! Διάφοροι φουκαράδες που για πολλούς λόγους δεν «αιτούνται» άδεια απ’ τον εαυτό τους, όλοι όσοι έχουν ήδη πάει διακοπούλες, και φυσικά

Ω Αλί και Τρισαλί!! Ω Συμφορά Μεγάλη!!

Οι δημοσιογράφοι !!!!

Κάποιος νοσηρός εγκέφαλος σκέφτηκε ότι οι αναγνώσ-ακροα-θεα-τες δεν πρέπει να μένουν στο σκοτάδι. Κι εδώ αρχίζει η Συμφορά. Γιατί είναι που 'ναι Σούπα ο εγκέφαλος των περισσότερων πληροφοριοδοτών μας. Όταν τους ακούς την εποχή που οι ειδήσεις λιγοστεύουν, είναι σα να τον μπουγελώνεσαι μεσ' το κατακαλόκαιρο την προαναφερθείσα υγρή μορφή και να καίγεται και το τελευταίο σου κύτταρο
Γιατί αν όλη την υπόλοιπη χρονιά, ο εν λόγω κλάδος χρεώνεται, συν τοις άλλοις, και μια απλή έλλειψη έμπνευσης και πρωτοτυπίας. Την περίοδο των διακοπών στην οποία αναφερόμαστε, επιδίδεται σε έναν άνευ προηγουμένου αγώνα κοινοτυπίας.
Ναι! Αναφέρομαι στο Ετήσιο Δημοσιογραφικό Φεστιβάλ Κοινοτυπίας (ΕΔΗΦΕΚΟ) που λαμβάνει χώρα κάθε Αύγουστο στα μάτια μας και τα αυτιά μας. Το πολιτικό ρεπορτάζ επεξεργάζεται μετά μανίας σενάρια για τον Σεπτέμβρη, ενώ μπροστά στη νεκρή, άντε ... ημιθανή επικαιρότητα, οτιδήποτε ξεφεύγει ελάχιστα απ’ τα συνηθισμένα, γίνεται είδηση. Εννοείται πως και να μη ξεφεύγει κάτι, το "ξεφεύγουν" αυτοί. Όσο για τις λίγες "Πραγματικές ειδήσεις" αυτές αξίζουν το βάρος τους σε χρυσάφι. Αλλά που να τις βρεις; Αλλά ας έρθουμε στο "επί τούτου", στο "προκείμενο" ή για να χρησιμοποιήσουμε δημοσιογραφική γλώσσα στην "ταμπακέρα"

Αύγουστος 2005 και εξαιτίας πολλών και ... Μένω σπίτι και συνεχίζω την καθημερινότητά μου. Τρέφω και μια ιδιαίτερη συμπάθεια προς τα μμε, ήρθε κι έδεσε. Να οι εφημερίδες, να τα περιοδικά. Δώστου οι ενημερωτικές εκπομπές με δημάρχους, βουλευτάδες και παρατρεχάμενους. Να οι ειδήσεις και δώστου επανάληψη με τίτλους ειδήσεων . "Βύρα κι αγάντα" που λεν κι οι τιμημένοι ναυτικοί μας, ήρθα και βάρεσα μπιέλα.
ΚΑΛΑ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ ΟΛΟΙ ΤΑ ΙΔΙΑ;
Ήρθε σημείο που από ραδιοσταθμό σε ραδιοσταθμό άκουγες μέχρι και τα ίδια τραγούδια. Αλλά ας δούμε ξανά πως έχουν τα πράγματα. Αυτή τη φορά όμως μαζί.
Όλοι μα όλοι ανάφεραν, τουλάχιστον μία φορά ανά εκπομπή ότι : ... σύμφωνα με τον Ουμπέρτο Έκο, τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις.
Όλοι ή σχεδόν όλοι αναστέναξαν, τουλάχιστον άπαξ, που δε βρίσκονται δίπλα στο κύμα (άσε που είμαι σχεδόν σίγουρος πως ότι κακό παθαίνουμε στις διακοπές οφείλεται σε δικό τους μάτιαγμα) Όλοι μιλούσαν για τις χάρες της Ελλάδος και για το πόσο μαλάκες, άσχετοι και νεόπλουτοι είναι όσοι πάνε διακοπές στο εξωτερικό, οι κωλόβλαχοι΄!

Για να μη μιλήσουμε για τις ψυχαγωγικές εκπομπές, που οι περισσότερες είχαν χαραχτήρα νοσταλγικό, για κείνα τα χρόνια της ξενοιασιάς με τα καθαρά νησιά, τις ελεύθερες σχέσεις και τις ωραίες μουσικές.
Η μεγάλη πλάκα όμως βρίσκεται αλλού. Πού; Μα φυσικά στον Παράδεισο! Τι εννοώ με τη λέξη παράδεισος; Που βρίσκεται; Πως είναι; Εσείς τι λετε; Νησιά του Αιγαίου; του Ιονίου; Δροσερά ψηλά βουνά; Γαλήνιες κοιλάδες; Όμορφες λίμνες;

ΛΑΘΟΣ! ΛΑΘΟΣ! ΛΑΘΟΣ! και πάλι ΛΑΘΟΣ!!!
Ο Παράδεισος για τους δημοσιογράφους μας, και τους παραγωγούς εκπομπών δεν είναι όπως τον φαντάζεστε, με πράσινο, με δεντράκια, με νερά και αγγελούδια. Μα τότε;
Ε λοιπόν δε θα το πιστέψετε!
Ο Παράδεισος για τους δημοσιογράφους μας τον Αύγουστο είναι η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη, η περίφημη τσιμεντούπολη, η οποία μετατρέπεται σε Εδέμ απλά και μόνο επειδή λείπουν οι περισσότεροι απ’ τους κατοίκους της.
Ξάφνου, που λέτε, ως δια μαγείας το προσβλητικό τοπίο της μεγαλούπολης παύει να είναι άσχημο και καταπιεστικό και μετατρέπεται σε καρτ ποστάλ για τουρίστες, απλά και μόνο επειδή βρίσκεις να παρκάρεις.
Ξάφνου η ρύπανση σ’ όλες τις εκφάνσεις του καθημερινού βίου, αντικαθίσταται από τη μελαγχολική αρχοντιά του ερημωμένου βιομηχανικού τοπίου.
Η μοναξιά του διαμερίσματος ? κλουβιού διακοσμείται απ’ την απουσία του διπλανού κι όπως μας τα λεν οι φωστήρες μας είναι τόσο όμορφη που, σιγά σιγά, θες δε θες, σ’ οδηγεί σ’ ένα είδος αστικής νιρβάνα.
Ο καύσωνας στην πόλη παύει να είναι ενοχλητικός και ουαί κι αλίμονο στους καημένους που "καίγονται" σε κάποια παραλία. Εννοείται ότι αυτά τα ακούς απ’ τους ίδιους που λίγο πριν αναστενάζαν απ’ το ίδιο μικρόφωνο ή την ίδια στήλη σκεφτόμενοι θαλασσούλες και κυματάκια.
Και νάταν μόνο αυτά....! Φυσικά, κανείς δεν τους λέει: Καλά ρε παιδιά αφού σας αρέσει τόσο πολύ η μοναξιά κι ησυχία, γιατί δεν πάτε ή καλύτερα, γιατί οι περισσότεροι από σας δε γυρνάτε στην επαρχία, που το αυγουστιάτικο αστικό σκηνικό υπάρχει όλο τον χρόνο και μάλιστα πολύ πιο έντονο;

Αλλά που να τα βάλεις μαζί τους! Τολμάς να πεις σε δημοσιογράφο: "Φιλαράκι λες μαλακίες" Δεν τολμάς!
Γιατί για να το δούμε κι αλλιώς, αν υποθέσουμε πως οι οικονομικές και πολιτικές εξουσίες είναι ο θεός, τότε οι περισσότεροι δημοσιογράφοι είναι οι άγιοι του κι όπως λέει κι ο σοφός λαός: «καλύτερα να τα ‘χεις καλά με τους Αγιούς, παρά με το θεό»
Αυτά που λες Μαρία! Που γιορτάζεις κιόλας!

Η υπέροχη εικόνα είναι δημιουργία του Θανάση Πέτρου