Ελληνορθόδοξη παράδοση Μάθε και προφυλάξου

Ήρθε λοιπόν η εποχή, που οι νέοι στις πόλεις αντί για ηλεκτρικές κιθάρες και μπαγκέτες ντραμς, κυκλοφορούν με λαούτα, ταμπουράδες και τουμπερλέκια. Χαράς ευαγγέλια στην πρώτη θέαση. Επιτέλους η νεολαία μας μετά από τόσα χρόνια ξενομανίας , βρήκε το δρόμο της παράδοσής μας .
Όμως, όπως λέει ο μεγάλος λαϊκός βάρδος Δ. Πουλικάκος "Το ξεχασμένο πηγάδι καραδοκούσε το θύμα του". Εδώ αρχίζουμε να κοιτιόμαστε ύποπτα και ν' αναρωτιόμαστε "Τι άραγες θέλει να μας πει ο ποιητής;" Έλα ντε; Γιατί τον τελευταίο καιρό, κάτι, δε μας κάθεται καθόλου καλά. Γιατί λίγο οι "πνευματικοί" που γέμισαν τον κόσμο, λίγο τα λευκά καθαρά ιδεώδη της φυλής , λίγο η δαιμονοποίηση όλων των απόψεων που δεν συνάδουν με το ελληνορθόδοξο αρχιεπισκοπικό πανηγύρι, ήρθε το γλυκό και παραφούσκωσε.
Άρχισαν σιγά σιγά, να σκάνε μύτη στη ζωή μας διάφοροι νεκροζώντανοι παραδοσιολάγνοι της ΥΕΝΕΔ. Έτσι σε μια εποχή που, σαν ώριμο φρούτο της εποχής, διαφημίζεται νομοτελειακά το τέλος των ιδεολογιών, αυτοί ορμούν, ως όρνεα επί πτώματος, στις ήδη κομματιασμένες, από ιδεολογοκάπηλους πολιτικάντηδες, συνειδήσεις μας .
Τους συναντάμε παντού. Ως παραγωγούς εκπομπών για την παράδοση, ως δασκάλους παραδοσιακής μουσικής και χορών, μέχρι και συμβούλους πολιτισμού!!! σε δήμους και νομαρχίες. Εκμεταλλεύονται τους πάντες και τα πάντα, φυσικά με το αζημίωτο και πάντα στο όνομα της πατρίδας και της παράδοσης.
Το δρομολόγιο κοινό σε όλους τους. Το πρωί κουστουμαρισμένοι στη γύρα ή στην δημόσιον εργασία τους, ως νέοι εθνοκύρηκες, τους συναντάς να υπεραμύνονται δια πυρός και σιδήρου τα ιδεώδη της φυλής. Το απόγευμα σε λαοσυνάξεις για εθνικά και θρησκευτικά θέματα και τα βράδια σε "φιλανθρωπικές" ... εκδηλώσεις. Τον βιότοπό τους αποτελούν κατηχητικά και σκοτεινά παρεκκλησιαστικά στέκια, ντυμένα κάποια το μανδύα του βυζαντινού βιβλιοπωλείου. Γλοιώδεις και οσφυοκάμπτες, όπως σ’ όλη τους τη ζωή, ενισχύουν με την παρουσία τους ότι πιο συντηρητικό και επικίνδυνο για την δημόσια υγεία.
Μάταια οι λάτρεις της παράδοσης, που έχουν μια άλλη άποψη για τα πράγματα, προσπαθούν να αντισταθούν. Τίποτα δεν τους σταματά πια.
Τους αγωνιστές της παράδοσης είσαι υποχρεωμένος να τους αντιμετωπίσεις σε συζητήσεις, σε σεμινάρια, ακόμα και σε επιτροπές για πτυχιακές εξετάσεις στην "δική μας" μουσική. Πρέπει να ανεχτείς τις υπερεθνικόφρονες κορώνες τους , για τους καθαρούς Έλληνες που αγαπούν την τιμημένη βυζαντινή παράδοση και για τους εβραιοκινούμενους ξενομανείς, που σκοπό έχουν να δηλητηριάσουν τις αγνές ψυχές των ελληνοπαίδων. Αλλιώς κρίνεσαι "επικίνδυνος διά την εθνικοθρησκευτικήν ταξιν" και ως εκ τούτου απόβλητος του τάγματος των βυζαντινομαθών.
Μπορεί όλα αυτά ν' ακούγονται φαιδρά και παρωχημένα. Ίσως σε κάποια σημεία να είναι, "χάριν εμφάσεως", ακόμη και υπερβολικά. Όσοι όμως έχουν έστω και μια ελάχιστη επαφή με το σπορ, κάτι απ' όλα αυτά θα 'χουν συναντήσει. Πιθανόν να έχουν παρεξηγηθεί και με κάποιον γηραιότερο, αν σε κάποια στιγμή διαύγειας, χαρακτήρισε με άσχημα επίθετα, κάποιον απ' τους πεφωτισμένους μαΐστoρες και μαζί μ' αυτόν, όλους αυτούς που συνάδουν στον, πολύ της μόδας πλέον, πλάγιο ήχο τους.
Γιατί τα ζόμπι του "Ελληνορθόδοξου πολιτισμού" επιστρέφουν όπου δεν υπάρχει μνήμη, όπου οι προδότες, ελέω λήθης, βαφτίζονται πατριώτες και σεργιανούν περήφανοι στις επετείους του Ελληνικού λαού.
Όσον αφορά δε, την τεράστιας αξίας παράδοση κάθε περιοχής, καλά θα κάνουμε να τη μελετάμε, σε συνάρτηση όμως, με όλα τα τοπικά χαρακτηριστικά αλλά και μ' όλους τους ιστορικούς συντελεστές που συνέβαλλαν στη διαμόρφωσή της. Σφαιρικά λοιπόν, συνολικά και εμπεριστατωμένα ως εργαλείο ενάντια στη λήθη. Γιατί η αποσπασματική μελέτη, παράγει λανθασμένα συμπεράσματα. Όσο για τη γνώση που παράγεται είναι μονομερής και ως εκ τούτου επικίνδυνη.

Η φωτογραφία είναι του Κωνσταντίνου Αργύρη