ΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥ!!!!

ΟΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΟΥ!!!!
Τα φαντάσματα του παρελθόντος σκαν μούρη ένα ένα, παρέα με κάθε αντιμετώπιση που μας ξαφνιάζει
ΓΑΜΩ ΤΟ !! ΠΩΣ ΚΑΤΑΝΤΗΣΑ ΕΤΣΙ! ΕΓΩ ΔΕΝ ΗΜΟΥΝ ......
Έρχονται για να μείνουν και το ξέρουν αυτό, όταν στην πρώτη τους επαφή μαζί μας ψάχνουν τα φιλαράκια τους, όλα αυτά που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν μαζί τους. Σέρνουν πίσω τους αλυσίδα, όλα αυτά που μας τρομάζουν, όλα αυτά που στριμώξαμε στο πίσω μέρος του κεφαλιού μας ελπίζοντας πως με τον καιρό θα ασθενήσουν και θα μας αφήσουν ήσυχους. Αυτά όμως γέννησαν συμπεριφορές, αντιδράσεις στα ερεθίσματα, τρόπους. Χαράξαν ερήμην του ονειρικού μας το μονοπάτι της ζωής μας. Φτιάξαν το σπίτι που μένουμε καθημερινά. Τις φαντασιώσεις που μας κάνουν ν' απορούμε με τον ίδιο μας τον εαυτό, κι ακόμα ακόμα τον ίδιο μας τον εαυτό που πάντα μας εκπλήττει, που πάντα μας αποδεικνύει ότι δεν ξέρουμε την τύφλα μας.

ΟΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΟΥ!!!!!!
Ακούω τις αλυσίδες τους στο πάτωμα και στην άκρη δεμένος εγώ σέρνομαι στον ψυχαναλυτή.
- Guten Tag Dr Freud!
- Geia sou paidi mou!
- Είμαι φυλακισμένος σε τέτοιες συμβάσεις που έχουν κάνει την καθημερινότητα μου άχρωμη και άοσμη ή μάλλον σκουρόχρωμη και βρωμερή ..
- Χμ ....
- Είναι σοβαρό γιατρέ; Θα πεθάνω;
- Αυτό είναι το τελευταίο που μας απασχολεί. Γιατί αγαπητέ μου πέρα από ορισμένες ... ίσως αναλαμπές ζωής, είσαι ήδη νεκρός.
- Μα τι είναι αυτά που λες γιατρέ;
- Μα εγώ λεω δικά σου λόγια και τίποτα παραπάνω. Εσύ δεν έλεγες πως όλα αυτά είναι ψευδαίσθηση ζωής; Πως είναι πρόβα θανάτου κι άλλα τέτοια βαρύγδουπα;
- Ε;
ΟΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΟΥ!!!!!
- Πάρε λοιπόν τα φαντάσματά σου, τα παιδιά όλων των σχέσεων, όλων των καταστάσεων εξουσίας, όλων των στιγμών μοναξιάς, όλων αυτών που έκανες κι όλων αυτών που άφησες ατέλειωτα και φύγε από δω. Τράβα να γνωρίσεις πρώτα την αλφαβήτα με την οποία έγραψες το παραμύθι του τέλειου εαυτού σου, όλα τα αμυντικά ποιήματα που σ' αφήνουν μόνο σιγά σιγά. Ψάξε τις κλωστές που είναι φτιαγμένα τα υφάσματα που ζέσταιναν τη γύμνια σου και αν τις βρεις έλα ξανά να μπαλώσουμε τις καθημερινές πληγές σου. Κι αφού γίνουν όλα αυτά ξεκινάμε το ταξίδι που θες. Ίδρωσες έ; Δε σ' αρέσουν αυτά που ακούς; Όταν θα μάθεις να μήν ιδρώνεις και να ακούς όλα αυτά με προσοχή, τότε ίσως ταξιδέψουμε μαζί για τα όνειρά σου.

ΟΟΥΟΥΟΥ ΩΧ!! Βαρέθηκα
Το τελευταίο φάντασμα της γραμμής κάθεται στη γωνιά του και κλαιει που δεν πρόλαβε το τραίνο της επιστροφής στην αιωνιότητα. Που έμεινε μόνο και μόνο θα ταξιδέψει σ' ένα αύριο που δεν είναι δικό του, σ' ένα αύριο που δεν θα μπορεί κανέναν πια να τρομάξει.
Γιατί κανείς πια δεν τρομάζει με τίποτα!