Είναι μεγάλη άραγε αυτή η πόρτα που επιτέλους πρέπει να περάσεις για να φτάσεις επιτέλους σ' αυτή την πόρτα που επιτέλους πρέπει να περάσεις για να φτάσεις στην πόρτα που επιτέλους πρέπει να περάσεις ώστε να φτάσεις στην πόρτα που επιτέλους πρέπει να περάσεις;
Τελευταία γουλιά καφέ
Έλα ντε;
Το ένα ποίημα σε οδηγεί σε άλλο
Το ένα ταξίδι σε οδηγεί σε άλλο
Η μία μέρα σε οδηγεί σε άλλη
Πόρτες
Η μία ουσία σε οδηγεί σε άλλη
Κι όλες έχουν κέρβερους.
Πόσες φορές πρέπει να πληρώσουμε με προσμονή το νέκταρ της αθέατης πλευράς;
Πόσους μαϊμουδόφατσους πρέπει να ανεχτούμε για να μπορούμε να ντύνουμε με ομορφιά τον απελεύθερο χρόνο μας;
Ερωτήσεις
Η μία ερώτηση οδηγεί στην άλλη
Ποια να είναι άραγε η ερώτηση που πρέπει να κάνεις ώστε με την απάντηση να περάσεις στην επόμενη ερώτηση που θα σε οδηγήσει στην επόμενη ερώτηση για την αιώνια απάντηση. Κι αν η απάντηση είναι 42 τότε ποιά θα μπορούσε να είναι η ερώτηση κύριε Άνταμς;
How many roads must a man walk down ?
Bob Dylan
Δεν έχει δρόμο να διαβώ, σοκάκι να περάσω ?
Γιώργος Ζαμπέτας
Η αυλαία κλείνει και η μουσική σταματάει να υφίσταται ως τέτοια και επιστρέφει ως ατέλειωτη σεξουαλική πράξη, τροφή για τα επόμενα
Στην επόμενη στύση η ώρα θα είναι ?..
Στην επόμενη στύση η ώρα θα είναι ?..
Στην επόμενη στύση η ώρα θα είναι ?..
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
8 σχόλια:
i epomeni stisi tha nai tin ora pou ta sentonia tha paramenoyn atsalakota
Η αιώνια απάντηση 42...:)
τί μου θύμησες τώρα ρε...
τελικά ποιό είναι το νόημα, το μάθαμε;
ή θα τα παίξουμε κι εμείς σαν ένα πισί, θα μπλοκάρουμε και τα αποκαίδια του εγκεφάλου μας θα ξεράσουν έναν ακόμη αριθμό;
καλημέρα
Μέχρι την πόρτα που δεν θα ανοίγει και θα πρέπει να την γκρεμίσουμε... ;)
# Nikita ατσαλάκωτα είναι μόνο τα σεντόνια των νεκρών
# Τι σου θύμησα discolata; Θα μ'ενδιέφερε!
# scorpina .....χμμμμ...μήπως τελικά δεν είσαι απαισιόδοξη, αλλά τουναντίον είσαι εξαιρετικά αισιόδοξη???.....
# street spirit (ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ!!!άσμα) Μα την συναντήσαμε την γκρεμίσαμε και αντικρύσαμε όλες αυτές τις "Πόρτες, τις Ουσίες, τα Ταξίδια" (Αυτή τη στιγμή ακούω το There is a ghost απ' τη Marianne Faithfull)
Δυο πόρτες έχει η ζωή
άνοιξα μια και μπήκα
σεργιάνισα ένα πρωινό
κι ώσπου να ’ρθει το δειλινό
από την άλλη βγήκα.
'Οταν κλείνει μιά πόρτα ευτυχίας, αυτόματα ανοίγει μία άλλη. Ομως συχνά μένουνε να κυττάμε και να οδυρόμεθα μπροστά στην κλειστή πόρτα, χωρίς να βλέπουμε την άλλη που έχει ανοίξει για εμάς."
Ελεν Κέλλερ.
# Εκπληκτικός ο στίχος της γιαγιάς Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου Ε mindstripper;
# Ίσως να μη μας αρέσει, ρε Μαρινάκι, που' ναι τόσο ανοιχτή η καινούργια μας πόρτα. Δεν ξέρω, μια σκέψη κάνω.
Μεγάλη σοφός (και πάω και στοίχημα και μερακλού επίσης) η Παπαγιανοπούλου, 0 com. ;)
Δημοσίευση σχολίου