ΜΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ;

"Τιμή σ' εκείνους όπου στην ζωή των
ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες"
Πόσο όμορφα είναι τα ποιήματα! Συμπυκνωμένα νοήματα, πίνακες, που πέρα απ' την αισθητική τους αξία, οδηγούν το μυαλό μας σε μονοπάτια παράξενα, δύσβατα ενίοτε, αλλά όμορφα.
Να τιμούμε αυτούς, που "στην ζωή των ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες"
Να τους τιμούμε. Είπε κανείς όχι. Εδώ τιμούμε άλλους κι άλλους....
Μόνο που υπάρχει ένα πρόβλημα. Τι ακριβώς εννοούμε όταν λέμε Θερμοπύλες;
Θερμοπύλες = Ιδανικά θα μου πεις. Εντάξει, αλλά τι είδους; Γιατί αν κοιτάξουμε γύρω μας, θα δούμε ότι όλοι οι συνταξιδιώτες μας όλο και κάτι .... φυλάν.
Έτσι το συμπαθές τοπωνύμιο, μεταμορφώνεται σε κάτι τόσο γενικό και ακαθόριστο, όπως ας πούμε η λέξη "Χρώμα", "Δημοκρατία" ή "Ελευθερία".
Αλλά ας ασχοληθούμε λίγο, με τους ανθρώπους με τους οποίους μοιραζόμαστε τον αέρα αυτού του καημένου πλανήτη. Κι ας αρχίσουμε απ’την τρυφερή ηλικία.
Στο δημοτικό σχολείο, το χρίσμα των Θερμοπυλών παίρνουν: Η πατρίδα, η θρησκεία κι η οικογένεια, με τα δύο πρώτα να τερματίζουν με διαφορά στήθους. Μεγαλώνοντας όμως, ορισμένοι ανακαλύπτουν κι άλλες σπουδαίες Θερμοπύλες και αξιολογούν τα πράματα ανάλογα... Ο μέσος άνθρωπος, συνειδητοποιώντας τη μοναξιά στο ταξίδι του, κλείνεται όλο και περισσότερο στο καβούκι, που συντελεί κυρίως ο εαυτός του και το άμεσο περιβάλλον του. Έτσι πρώτες στη σειρά εμφανίζονται έννοιες όπως η "Κονόμα" ή η "καριέρα", αφήνοντας πολύ πίσω ή πνίγοντας πολλές φορές άλλες όπως η φιλία ή η αλληλεγγύη.
Αλλά ας μη μπλεχτούμε σε ηθικοπλαστικές συζητήσεις κι ας προσπαθήσουμε ξανά, να ανιχνεύσουμε τις Θερμοπύλες, όπου κι αν βρίσκονται αυτές.
Για τον πιστό, η θρησκεία του.
Για τον οικογενειάρχη, η οικογένειά του.
Για τον οπαδό, η ομάδα του ή το κόμμα του.
Για τον γιάπη, το Μαρτίνι του κι ο τίτλος του Εξέκιουτιφ.
Για την κοκέτα η κόμμωση της.
Για τον επιστήμονα, το γνωστικό του αντικείμενο.
Για τον πολιτικό, η καριέρα του κ.ο.κ
Με δύο λόγια, αξίες για τις οποίες, ο καθένας θα έδινε τα πάντα.
Ναι αλλά ο ποιητής μιλάει για υψηλά ιδανικά, όχι για μαρτίνι και κομμώσεις! Δε διαφωνώ. Για ρωτήστε όμως και τους άμεσα ενδιαφερόμενους ;
Για τον γιάπη, παράδειγμα, η ελιά του Μαρτίνι του κι ο τίτλος του Εξέκιουτιφ, είναι η πεμπτουσία του στυλ, το νόημα της ζωής, όμορφα λουλούδια σ' έναν άσχημο βούρκο άξεστων χωριαταρέων. Είναι τα υψηλότερα ιδανικά. Κάτι σαν γκλάμουρ Θερμοπύλες
Ο πιστός για την διάδοση της θρησκείας της αγάπης, θα φτάσει μέχρι το φόνο.
Ο επιστήμονας πιστεύει ότι χωρίς τις ανακαλύψεις του θα ζούσαμε στις σπηλιές.
Η κοκέτα, στη βλακεία της, σου παραθέτει το επιχείρημα του ωραίου σ' έναν κόσμο άσχημο κι ο οικογενειάρχης φοράει τα όπλα του προστάτη του κοινωνικού κυττάρου.
Ο Α πολιτικός θεωρεί ότι μπορεί να διαχειριστεί την εξουσία καλύτερα από τον Β, και σε καλεί να τον στείλεις στα υψηλά κυβερνητικά κλιμάκια για το συμφέρον σου και για το καλό της πατρίδας.
Μια γνωστή μου προχτές που συζητούσαμε, μου είπε ότι με λίγη σκέψη, μπορείς να βρεις επιχειρήματα να στηρίξεις ακόμη και το πιο απίθανο πράγμα. Για σκεφτείτε λίγο! Οι "φιλελεύθεροι" ονομάζουν "ελευθερία" την ασυδοσία του κεφαλαίου, ενώ οι "παραδοσιακοί κομουνιστές" την ασυδοσία της υπέρτατης αρχής, του κόμματος και οι χριστιανοί την σκλαβιά των απίστευτα καταπιεστικών κανόνων της εκκλησίας.
Τιμή λοιπόν σ' όλους αυτούς που μάχονται για την "ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ"
Τιμή σ' ολους αυτούς που φυλάνε Θερμοπύλες, όμως .....
ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ;